۳۷۳۷.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از احمد بن محمد بن خالد ، از شريف بن سابق ، از فضل بن ابى قرّه ، از امام جعفر صادق عليه السلام كه فرمود :«هيچ مؤمنى نيست ، مگر آنكه در او دعابه اى هست» . عرض كردم كه : دعابه چيست؟ فرمود : «مزاح» .

۳۷۳۸.از او ، از محمد بن على ، از يحيى بن سلّام ، از يوسف بن يعقوب ، از صالح بن عقبه ، از يونس شيبانى روايت است كه گفت : امام جعفر صادق عليه السلام فرمود كه :«چگونه است مزاح كردن شما با يكديگر؟» عرض كردم كه : كم است . فرمود : «چنين مكنيد؛ زيرا كه با يكديگر مزاح كردن از خوش خلقى است . و به درستى كه تو به واسطه آن ، سرور و شادى را بر برادرت داخل مى كنى . و هر آينه رسول خدا صلى الله عليه و آله با مرد مزاح مى كرد و مى خواست كه او را شاد كند» .

۳۷۳۹.صالح بن عقبه ، از عبداللّه بن محمد جعفى روايت كرده است كه گفت : شنيدم از امام محمد باقر عليه السلام كه مى فرمود :«به درستى كه خداى عز و جل مزاح كردن با يكديگر را در جماعت ، در حالى كه بى فحش باشد ، دوست مى دارد» .

۳۷۴۰.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از سهل بن زياد ، از على بن اسباط ، از حسن بن كليب ، از امام جعفر صادق عليه السلام كه فرمود :«خنده مؤمن ، تبسّم و لب خنده است» .

۳۷۴۱.على بن ابراهيم ، از پدرش ، از ابن ابى عمير ، از منصور ، از حريز ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«بسيارى خنده ، دل را مى ميراند» . و فرمود كه : «بسيارى خنده ، دين را مى گدازد ، چنان كه آب ، نمك را مى گدازد» .

۳۷۴۲.على بن ابراهيم ، از پدرش ، از نوفلى ، از سكونى ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«به درستى كه از جهل است خنده بى تعجّب» .و گفت كه : مى فرمود : «دندان را به خنده ظاهر مكن ، و حال آنكه كارهاى رسواكننده كرده باشى ، و بايد كه از شبيخون ايمن نباشد ، كسى كه كارهاى بد كرده است» .

۳۷۳۷.عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ، عَنْ شَرِيفِ بْنِ سَابِقٍ، عَنِ الْفَضْلِ بْنِ أَبِي قُرَّةَ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ :«مَا مِنْ مُؤْمِنٍ إِلَا وَ فِيهِ دُعَابَةٌ» . قُلْتُ: وَ مَا الدُّعَابَةُ؟ قَالَ : «الْمِزَاحُ».

۳۷۳۸.عَنْهُ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ، عَنْ يَحْيَى بْنِ سَلَامٍ، عَنْ يُوسُفَ بْنِ يَعْقُوبَ، عَنْ صَالِحِ بْنِ عُقْبَةَ، عَنْ يُونُسَ الشَّيْبَانِيِّ، قَالَ:
قَالَ أَبُو عَبْدِ اللّهِ عليه السلام :«كَيْفَ مُدَاعَبَةُ بَعْضِكُمْ بَعْضاً؟» قُلْتُ: قَلِيلٌ، قَالَ : «فَلَا تَفْعَلُوا؛ فَإِنَّ الْمُدَاعَبَةَ مِنْ حُسْنِ الْخُلُقِ، وَ إِنَّكَ لَتُدْخِلُ بِهَا السُّرُورَ عَلى أَخِيكَ، وَ لَقَدْ كَانَ رَسُولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله يُدَاعِبُ الرَّجُلَ يُرِيدُ أَنْ يَسُرَّهُ».

۳۷۳۹.صَالِحُ بْنُ عُقْبَةَ، عَنْ عَبْدِ اللّهِ بْنِ مُحَمَّدٍ الْجُعْفِيِّ، قَالَ:
سَمِعْتُ أَبَا جَعْفَرٍ عليه السلام ، يَقُولُ :«إِنَّ اللّهَ ـ عَزَّ وَ جَلَّ ـ يُحِبُّ الْمُدَاعِبَ فِي الْجَمَاعَةِ بِلَا رَفَثٍ».

۳۷۴۰.عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا، عَنْ سَهْلِ بْنِ زِيَادٍ، عَنْ عَلِيِّ بْنِ أَسْبَاطٍ، عَنِ الْحَسَنِ بْنِ كُلَيْبٍ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ :«ضَحِكُ الْمُؤْمِنِ تَبَسُّمٌ».

۳۷۴۱.عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ، عَنْ أَبِيهِ، عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ، عَنْ مَنْصُورٍ، عَنْ حَرِيزٍ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ :«كَثْرَةُ الضَّحِكِ تُمِيتُ الْقَلْبَ» وَ قَالَ : «كَثْرَةُ الضَّحِكِ تَمِيثُ الدِّينَ كَمَا يَمِيثُ الْمَاءُ الْمِلْحَ».

۳۷۴۲.عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ، عَنْ أَبِيهِ، عَنِ النَّوْفَلِيِّ، عَنِ السَّكُونِيِّ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ :«إِنَّ مِنَ الْجَهْلِ الضَّحِكَ مِنْ غَيْرِ عَجَبٍ» قَالَ: وَ كَانَ يَقُولُ : «لَا تُبْدِيَنَّ عَنْ وَاضِحَةٍ وَ قَدْ عَمِلْتَ الْأَعْمَالَ الْفَاضِحَةَ، وَ لَا يَأْمَنِ الْبَيَاتَ مَنْ عَمِلَ السَّيِّئَاتِ».