۳۷۶۴.از او ، از بعضى از اصحابش ، از صالح بن حمزه ، از حسن بن عبداللّه ، از امام موسى كاظم عليه السلام روايت است كه گفت : آن حضرت فرمود كه :«خوش همسايگى كردن ، باز داشتن اذيّت نيست ، وليكن خوش همسايگى كردن ، صبر تو است بر اذيّت» .

۳۷۶۵.ابو على اشعرى ، از حسن بن على كوفى ، از عبيس بن هشام ، از معاوية بن عمّار ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود كه : خوش همسايگى كردن ، خانه ها را آباد مى كند و در عمرها تأخير مى دهد» (و زمان به هم مى رساند) .

۳۷۶۶.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از احمد بن ابى عبداللّه ، از اسماعيل بن مهران ، از محمد بن حفص ، از ابو الرّبيع شامى ، از امام جعفر صادق عليه السلام كه گفت : آن حضرت فرمود ، و خانه يا حجره از اهلش پر بود ، كه :«بدانيد كه از ما نيست كسى كه همسايگى را نيكو نكند با كسى كه با او همسايگى مى كند» .

۳۷۶۷.از او ، از محمد بن على ، از محمد بن فضيل ، از ابوحمزه روايت است كه گفت : شنيدم از امام جعفر صادق عليه السلام كه مى فرمود :«مؤمن ، كسى است كه همسايه خود را از بائق هايش ايمن گردانيده باشد» . عرض كردم كه : بائق هاى او چيست؟ فرمود : «ظلم و بيداد و شكستش» .

۳۷۶۸.ابو على اشعرى ، از محمد بن عبد الجبّار ، از محمد بن اسماعيل ، از حنان بن سدير ، از پدرش ، از امام محمد باقر عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«مردى [نزد ]پيغمبر صلى الله عليه و آله آمد و در نزد آن حضرت از همسايه اش شكايت و گله كرد . رسول خدا صلى الله عليه و آله به او فرمود كه : صبر كن . بعد از آن ، دوباره به خدمت آن حضرت آمد و پيغمبر صلى الله عليه و آله به او فرمود كه : صبر كن . بعد از آن ، سه باره به سوى آن حضرت برگشت واز آن همسايه شكايت كرد . پيغمبر صلى الله عليه و آله به آن مرد كه شكايت كرده بود ، فرمود كه : چون هنگام رفتن مردم به سوى نماز جمعه شود ، رَخْت و مايحتاج خانه ات را بيرون آور ، به سوى راه و در راه بگذار ، تا آنكه هر كس به سوى نماز جمعه مى رود ، آن را ببيند ، و چون از تو بپرسند ، ايشان را خبر ده» . حضرت باقر عليه السلام فرمود كه : «آن مرد چنين كرد؛ پس همسايه اش كه او را اذيّت مى كرد ، به نزد او آمد و به او گفت كه : متاع خود را برگردان؛ پس از براى تو است خدا بر من ، و نذر كردم كه برنگردم به سوى آنچه مى كردم» .

۳۷۶۴.عَنْهُ، عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِهِ، عَنْ صَالِحِ بْنِ حَمْزَةَ، عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَبْدِ اللّهِ، عَنْ عَبْدٍ صَالِحٍ عليه السلام ، قَالَ: قَالَ :«لَيْسَ حُسْنُ الْجِوَارِ كَفَّ الْأَذى، وَ لكِنَّ حُسْنَ الْجِوَارِ صَبْرُكَ عَلَى الْأَذى».

۳۷۶۵.أَبُو عَلِيٍّ الْأَشْعَرِيُّ، عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ الْكُوفِيِّ، عَنْ عُبَيْسِ بْنِ هِشَامٍ، عَنْ مُعَاوِيَةَ بْنِ عَمَّارٍ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ :«قَالَ رَسُولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله : حُسْنُ الْجِوَارِ يَعْمُرُ الدِّيَارَ، وَ يُنْسِئُ فِي الْأَعْمَارِ».

۳۷۶۶.عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ أَبِي عَبْدِ اللّهِ، عَنْ إِسْمَاعِيلَ بْنِ مِهْرَانَ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ حَفْصٍ، عَنْ أَبِي الرَّبِيعِ الشَّامِيِّ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ: قَالَ وَ الْبَيْتُ غَاصٌّ بِأَهْلِهِ :«اعْلَمُوا أَنَّهُ لَيْسَ مِنَّا مَنْ لَمْ يُحْسِنْ مُجَاوَرَةَ مَنْ جَاوَرَهُ».

۳۷۶۷.عَنْهُ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْفُضَيْلِ، عَنْ أَبِي حَمْزَةَ، قَالَ:
سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللّهِ عليه السلام يَقُولُ :«الْمُؤْمِنُ مَنْ آمَنَ جَارَهُ بَوَائِقَهُ» قُلْتُ: وَ مَا بَوَائِقُهُ؟ قَالَ : «ظُلْمُهُ وَ غَشْمُهُ».

۳۷۶۸.أَبُو عَلِيٍّ الْأَشْعَرِيُّ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ الْجَبَّارِ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِيلَ، عَنْ حَنَانِ بْنِ سَدِيرٍ، عَنْ أَبِيهِ، عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عليه السلام ، قَالَ :«جَاءَ رَجُلٌ إِلَى النَّبِيِّ صلى الله عليه و آله ، فَشَكَا إِلَيْهِ أَذًى مِنْ جَارِهِ، فَقَالَ لَهُ رَسُولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله : اصْبِرْ، ثُمَّ أَتَاهُ ثَانِيَةً، فَقَالَ لَهُ النَّبِيُّ صلى الله عليه و آله : اصْبِرْ، ثُمَّ عَادَ إِلَيْهِ، فَشَكَاهُ ثَالِثَةً، فَقَالَ النَّبِيُّ صلى الله عليه و آله لِلرَّجُلِ الَّذِي شَكَا: إِذَا كَانَ عِنْدَ رَوَاحِ النَّاسِ إِلَى الْجُمُعَةِ، فَأَخْرِجْ مَتَاعَكَ إِلَى الطَّرِيقِ حَتّى يَرَاهُ مَنْ يَرُوحُ إِلَى الْجُمُعَةِ، فَإِذَا سَأَلُوكَ فَأَخْبِرْهُمْ» قَالَ : «فَفَعَلَ، فَأَتَاهُ جَارُهُ الْمُؤْذِي لَهُ، فَقَالَ لَهُ: رُدَّ مَتَاعَكَ، فَلَكَ اللّهُ عَلَيَّ أَنْ لَا أَعُودَ».