775
تحفة الأولياء ج4

27 . باب نامه به همديگر نوشتن

۳۷۷۹.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از احمد بن محمد و سهل بن زياد ، هر دو ، از ابن محبوب ، از آنكه او را ذكر كرده ، از امام جعفر صادق عليه السلام كه فرمود :«باهم پيوستن ميان برادران ، در حَضَر ، يكديگر را زيارت كردن است ، و در سفر ، نامه به همديگر نوشتن» .

۳۷۸۰.ابن محبوب ، از عبداللّه بن سنان ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«ردّ جواب نامه واجب است ، چون وجوب ردّ سلام ، و آنكه به سلام آغاز مى كند ، به خدا و به رسولش اولى و سزاوارتر است» .

28 . باب نوادر

۳۷۸۱.محمد بن يحيى ، از احمد بن محمد ، از وشّاء ، از جميل بن درّاج ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«رسول خدا صلى الله عليه و آله لحظه هاى ۱ خود را در ميان اصحابش قسمت مى فرمود . پس به سوى اين مى نگريست و به سوى آن مى نگريست ، بالسّويّه و برابر ، كه هيچ تفاوت نمى گذاشت» . و فرمود كه : «رسول خدا صلى الله عليه و آله در ميان اصحابش هرگز پاى هايش را نگسترانيد و دراز نكرد . و به درستى كه هر كه با آن حضرت مصافحه مى كرد ، رسول خدا صلى الله عليه و آله دست خود را از دستش نمى كشيد ، تا آنكه آن كس دست خود را از دست آن حضرت بكشد و او را وا گذارَد ، و چون اين را دانستند ، هر كسى كه با آن حضرت مصافحه مى نمود ، چنان بود كه به دستش اشاره مى كرد و آن را از دستش بيرون مى كشيد» .

۳۷۸۲.محمد بن يحيى ، از احمد بن محمد ، از معمّر بن خلّاد ، از امام موسى كاظم عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«چون كسى حاضر باشد ، او را به كنيه ياد كن ، و چون پنهان باشد ، او را نام ببر» ۲ .

1.و لحظه ـ به فتح لام و سكون حاء ـ ، يك بار نگه كردن باشد به گوشه چشم . (مترجم)

2.و كنيه ـ به ضمّ اوّل و كسر آن ـ ، نامى است كه در اوّلش لفظ اب يا امّ باشد ، چون ابو المعالى و امّ كلثوم و امثال آن . (مترجم)


تحفة الأولياء ج4
774

27 ـ بَابُ التَّكَاتُبِ

۳۷۷۹.عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ وَ سَهْلِ بْنِ زِيَادٍ جَمِيعاً، عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ، عَمَّنْ ذَكَرَهُ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ :«التَّوَاصُلُ بَيْنَ الْاءِخْوَانِ فِي الْحَضَرِ التَّزَاوُرُ، وَ فِي السَّفَرِ التَّكَاتُبُ».

۳۷۸۰.ابْنُ مَحْبُوبٍ، عَنْ عَبْدِ اللّهِ بْنِ سِنَانٍ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ :«رَدُّ جَوَابِ الْكِتَابِ وَاجِبٌ كَوُجُوبِ رَدِّ السَّلَامِ، وَ الْبَادِي بِالسَّلَامِ أَوْلى بِاللّهِ وَ رَسُولِهِ».

28 ـ بَابُ النَّوَادِرِ

۳۷۸۱.مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ، عَنِ الْوَشَّاءِ، عَنْ جَمِيلِ بْنِ دَرَّاجٍ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ :«كَانَ رَسُولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله يَقْسِمُ لَحَظَاتِهِ بَيْنَ أَصْحَابِهِ، فَيَنْظُرُ إِلى ذَا وَ يَنْظُرُ إِلى ذَا بِالسَّوِيَّةِ» قَالَ : «وَ لَمْ يَبْسُطْ رَسُولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله رِجْلَيْهِ بَيْنَ أَصْحَابِهِ قَطُّ، وَ إِنْ كَانَ لَيُصَافِحُهُ الرَّجُلُ فَمَا يَتْرُكُ رَسُولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله يَدَهُ مِنْ يَدِهِ حَتّى يَكُونَ هُوَ التَّارِكَ، فَلَمَّا فَطَنُوا لِذلِكَ، كَانَ الرَّجُلُ إِذَا صَافَحَهُ قَالَ بِيَدِهِ، فَنَزَعَهَا مِنْ يَدِهِ».

۳۷۸۲.مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ، عَنْ مُعَمَّرِ بْنِ خَلَادٍ، عَنْ أَبِي الْحَسَنِ عليه السلام ، قَالَ :«إِذَا كَانَ الرَّجُلُ حَاضِراً فَكَنِّهِ، وَ إِذَا كَانَ غَائِباً فَسَمِّهِ».

  • نام منبع :
    تحفة الأولياء ج4
    سایر پدیدآورندگان :
    تحقیق : مرادی، محمد
    تعداد جلد :
    4
    ناشر :
    دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1388 ش
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 293107
صفحه از 791
پرینت  ارسال به