83
تحفة الأولياء ج4

۲۷۸۳.از ايشان ، هر دو از محمد بن على ، از ابو جميله روايت است كه گفت : شنيدم از امام جعفر صادق عليه السلام كه مى فرمود :«هر كه در حاجت برادرش راه رود و او را در آن حاجت خيرخواهى نكند ، چون كسى باشد كه با خداى عز و جل و رسولش صلى الله عليه و آله خيانت كرده ، و خدا دشمن او باشد» .

۲۷۸۴.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از احمد بن محمد خالد ، از بعضى از اصحاب خويش ، از حسين بن حازم ، از حسين بن عمر بن يزيد ، از پدرش ، از امام جعفر صادق عليه السلام كه فرمود :«هر كه با برادر خويش مشورت كند ، و آن برادر محض رأى و صلاح را از برايش پاك و خالص نگرداند (كه آنچه مى داند درست به او نگويد) ، خداى عز و جلرأى او را از او بربايد» .

۲۷۸۵.على بن ابراهيم ، از محمد بن عيسى بن عبيد ، از يونس ، از سماعه روايت كرده است كه گفت : شنيدم از امام جعفر صادق عليه السلام كه مى فرمود :«هر مؤمنى كه با برادر مؤمن خود در حاجتى راه رود و او را خيرخواهى نكند ، به حقيقت كه با خداى عز و جل و رسولش صلى الله عليه و آله خيانت كرده است» .

154 . باب در بيان خلف وعده ۱

۲۷۸۶.على بن ابراهيم ، از پدرش ، از ابن ابى عمير ، از هشام بن سالم روايت كرده است كه گفت : شنيدم از امام جعفر صادق عليه السلام كه مى فرمود :«وعده كردن مؤمن با برادرش ، نذرى است كه آن را كفّاره اى نيست» . ۲
تتّمه حديث : «پس هر كه وعده را خلف كند ، به خلف كردن آن ، او به خداى عز و جل آغاز كرده ، و خود را در معرض دشمنى و خشم آن جناب درآورده . و اين است معنى قول خداى ـ تعالى ـ : «يا أَيُّهَا الَّذينَ امَنُوا لِمَ تَقُولُونَ ما لا تَفْعَلُونَ * كَبُرَ مَقْتا عِنْدَ اللّه ِ أَنْ تَقُولُوا ما لا تَفْعَلُونَ»۳ ؛ يعنى : اى كسانى كه گرويده ايد! چرا مى گوييد ، آنچه را كه نمى كنيد . بزرگ است از روى دشمنى و خشم در نزد خدا ، آنكه بگوييد ، آنچه را كه نمى كنيد» .

1.و وعده ، خبر دادن است كسى را به رسانيدن نيكى به او . (مترجم)

2.يعنى وعده چون نذر ، وفاى به آن لازم است . و فرق اين است كه ، اگر مخالفت نذر شود ، كفّاره بايد داد ، و در مخالفت وعده ، كفّاره نيست . و اين حكم بر سبيل ترغيب و تحريص است بر وفاى به وعده اى كه كرده ، بنابر مشهور . (مترجم)

3.صف، ۲ و ۳.

تحفة الأولياء ج4
82

۲۷۸۳.عَنْهُمَا جَمِيعاً، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ، عَنْ أَبِي جَمِيلَةَ، قَالَ:
سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللّهِ عليه السلام يَقُولُ:«مَنْ مَشى فِي حَاجَةِ أَخِيهِ ثُمَّ لَمْ يُنَاصِحْهُ فِيهَا، كَانَ كَمَنْ خَانَ اللّهَ وَ رَسُولَهُ صلى الله عليه و آله ، وَ كَانَ اللّهُ خَصْمَهُ».

۲۷۸۴.عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ، عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِهِ، عَنْ حُسَيْنِ بْنِ حَازِمٍ، عَنْ حُسَيْنِ بْنِ عُمَرَ بْنِ يَزِيدَ، عَنْ أَبِيهِ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ:«مَنِ اسْتَشَارَ أَخَاهُ فَلَمْ يَمْحَضْهُ مَحْضَ الرَّأْيِ، سَلَبَهُ اللّهُ ـ عَزَّ وَ جَلَّ ـ رَأْيَهُ».

۲۷۸۵.عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى بْنِ عُبَيْدٍ، عَنْ يُونُسَ، عَنْ سَمَاعَةَ، قَالَ :
سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللّهِ عليه السلام يَقُولُ:«أَيُّمَا مُؤْمِنٍ مَشى مَعَ أَخِيهِ الْمُؤْمِنِ فِي حَاجَةٍ فَلَمْ يُنَاصِحْهُ، فَقَدْ خَانَ اللّهَ وَ رَسُولَهُ صلى الله عليه و آله » .

154 ـ بَابُ خُلْفِ الْوَعْدِ

۲۷۸۶.عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ، عَنْ أَبِيهِ، عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ، عَنْ هِشَامِ بْنِ سَالِمٍ، قَالَ:
سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللّهِ عليه السلام يَقُولُ:«عِدَةُ الْمُؤْمِنِ أَخَاهُ نَذْرٌ لَا كَفَّارَةَ لَهُ؛ فَمَنْ أَخْلَفَ فَبِخُلْفِ اللّهِ بَدَأَ، وَ لِمَقْتِهِ تَعَرَّضَ، وَ ذلِكَ قَوْلُهُ : «يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لِمَ تَقُولُونَ ما لا تَفْعَلُونَ كَبُرَ مَقْتاً عِنْدَ اللّهِ أَنْ تَقُولُوا ما لا تَفْعَلُونَ» ».

  • نام منبع :
    تحفة الأولياء ج4
    پدیدآورنده :
    سایر پدیدآورندگان :
    تحقیق : مرادی، محمد
    تعداد جلد :
    4
    ناشر :
    دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1388 ش
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 305819
صفحه از 791
پرینت  ارسال به