۲۷۹۹.حسين بن محمد ، از معلّى بن محمد ، از احمد بن محمد بن عبداللّه ، از على بن جعفر روايت كرده است كه گفت :شنيدم از امام موسى كاظم عليه السلام كه فرمود ... تا آخر آنچه در باب قضاى حاجت مؤمن گذشت . و در اينجا چيز ديگر ذكر كرده و آن اين است كه : على بن جعفر گفت : و نيز شنيدم از آن حضرت كه مى فرمود ... تا آخر آنچه در آخر باب پيش از اين باب مذكور شد .
158 . باب در بيان حال كسى كه مؤمنى را بترساند
۲۸۰۰.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از احمد بن محمد بن خالد ، از محمد بن عيسى ، از انصارى ، از عبداللّه بن سنان ، از امام جعفر صادق عليه السلام كه فرمود :«رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود كه : هر كه به سوى مؤمنى بنگرد به نگاهى تند ، از براى آنكه او را به آن نگاه بترساند ، خداى عز و جل او را بترساند ، در روزى كه هيچ سايه و پناهى غير از سايه او نباشد» .
۲۸۰۱.على بن ابراهيم ، از پدرش ، از ابو اسحاق خفّاف ، از بعضى از اهل كوفه ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«هر كه مؤمنى را بترساند به سلطانى ، به اينكه به صاحب تسلّطى عرض كند ، از براى آنكه از سلطان ، ناخوشى به آن مؤمن برسد ، پس چنان شود كه ناخوشى به او نرسد ، آن ترساننده در آتش دوزخ باشد . و هر كه مؤمنى را به سلطان بترساند ، از براى آنكه مكروهى از آن به مؤمن برسد ، و به اين سبب ناخوشى به آن مؤمن برسد ، آن ترساننده ، با فرعون و كسان فرعون در آتش دوزخ است كه با ايشان هم دركه ۱ باشد» .
۲۸۰۲.على بن ابراهيم ، از پدرش ، از ابن ابى عمير ، از بعضى از اصحاب خويش ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«هر كه كسى را بر مؤمنى يارى دهد ، و بر ضرر او به نصف كلمه اى اعانت كند ، در روز قيامت خداى عز و جل را ملاقات كند ، در حالتى كه ميان دو چشمش نوشته باشد كه ، نوميد است از رحمت خدا يا از رحمت من» . ۲
