كند و آثار ايمان را از آن جستجو كند، خيلى زودتر به نتيجه مى رسد. إن شاء اللّه ... . ^۱
... چون آفات معاشرت بسيار است و انسان نمى تواند نوعا خود را از آن حفظ كند، مشايخ اهل رياضت اعتزال را ترجيح دهند بر عشرت.
و حق آن است كه انسان در اوائل امر كه اشتغال به تعلم و استفاده دارد، بايد معاشرت با دانشمندان و فضلا كند، ولى با شرايط عشرت و مطالعه در احوال و اخلاق معاشرين. و در بدايات سير و سلوك و اواسط و اوائل نهايات نيز از خدمت مشايخ و بزرگان اهل حال بايد استفادت كند، پس ناچار به عشرت است.
در سير ملكوتى بايد انسان كوشش كند تا هادى طريق پيدا كند. و چون هادى پيدا كرد، بايد تسيلم او شود و در سير و سلوك دنبال او رود و قدم را جاى قدم او گذارد. و ما چون نبى اكرم صلى الله عليه و آله را هادى طريق يافتيم و او را واصل به تمام معارف مى دانيم، بايد در سير ملكوتى تبعيت او كنيم، بى چون و چرا. و اگر بخواهيم فلسفه احكام را با عقل ناقص خود دريابيم، از جاده مستقيم منحرف مى شويم و به هلاكت دائم مى رسيم؛ مانند مريضى كه بخواهد از سرّ نسخه طبيب آگاه شود، و پس از آن دارو را بخورد، ناچار چنين مريض روى سلامت نمى بيند. تا آمده است از سرّ نسخه آگاهى پيدا كند، وقت علاج گذشته، خود را به هلاكت كشانده.
ما مريضان و گمراهان بايد نسخه هاى سير ملكوتى و امراض قلبيه خود را از راهنمايات طريق هدايت و اطبّاء نفوس و پزشكان ارواح دريافت كنيم و با به كار بستن افكار ناقصه و آراء ضعيفه خود، به آنها عمل كنيم تا به مقصد كه رسيدن به سرائر توحيد است برسيم؛ بلكه همين تسليم در بارگاه قدس الهى يكى از مصلحات امراض روحيه است و خود نفس را صفائى به سزا دهد و نورانيت باطن را روزافزون كنند ... . ^۲
از مؤسسه تنظيم و نشر آثار امام قدس سره بايد بسى سپاسگزار بود كه با احيا و نشر اين اثر خدمت بس بزرگى به حوزه ها و مشتاقان اين قبيل مباحث كرده اند؛ البته در تصحيح اين اثر خطاهاى ريز و درشت و به نسبت فراوانى رخ داده كه به دليل طولانى شدن مقاله، به آنها نمى پردازم و إن شاء اللّه به مؤسسات مذكور تقديم خواهم كرد. همچنين