تنها در عصر خود عالم گمنامى نبوده بلكه از اشهر علماى شيعه به شمار مى آمده است.
9. در مصاحبه آمده است: «تحصيل كرده ها حديث را نقد مى كنند و بايد بكنند زيرا فن آنهاست».
شناخت احاديث و صحت و سقم آنها احتياج به تخصص تام و تمامى دارد و هر كه اندكى علم آموخت نمى تواند و نبايد به اين مهم دست يازد، سال ها خون جگر مى خواهد و زحمات مداوم و طاقت فرسا مى طلبد. نقد حديث فن هر كس كه نام او را تحصيل كرده بنهيم نيست خصوصا در قسمت متن شناسى، هر حديث پيچيده و مشكل را نبايد به سادگى رد كرد.
به اين روايت از امام باقر عليه السلام توجه فرماييد:
عن ابى عبيدة الحذّاء (بسند صحيح اى صحيح) قال سمعت أبا جعفر يقول: إن أحب أصحابى إلىّ أفقههم و أورعهم و أكتمهم لحديثنا و إن أسوأهم عندى حالاً و أمقتهم إلى الذى إذا سمع الحديث ينسب إلينا و يروى عنا فلم يحتمله قلبه و اشمأز منه، جحده و اكفر من دان به، و لا يدرى لعل الحديث من عندنا خرج و إلينا أسند فيكون بذلك خارجا عن ديننا (من ولايتنا فى. ل). ^۱
... به سند بسيار صحيح روايت شده است كه امام باقر عليه السلام فرمود: از اصحاب من، نزد من آن كس بدحال تر و بيشتر مورد نفرت من است كه هنگامى كه حديثى را كه به ما نسبت داده شده و از ما روايت شده است را مى شنوند و دل او آن را تحمل نكرده و از آن متنفر مى شود، آن را انكار نموده و معتقدين بدان را به كفر متهم مى سازد، او نمى داند شايد اين حديث از نزد ما، خارج گشته و به ما پيوند خورده باشد پس او به وسيله اين (انكار) از دين ما (يا از ولايت ما) خارج مى شود.