بوده كه بر ما پوشيده است، راستى مگر تمام مسائل تاريخى روشن شده و هيچ نقطه ابهام و زاويه ترديدى باقى نمانده است؟
اين گونه اظهارنظر سريع و شتاب زده را به هيچ وجه نمى توان به عنوان يك تحقيق به حساب آورد، سرعت عمل هايى بدين گونه در مسائل تاريخى محض آنچنان مهم نيست اما اگر به دايره روايات راه پيدا كند خطرات بسيار زيادى به بار مى آورد.
6. در مصاحبه آقاى بهبودى آمده بود كه: اگر ملاحظه مى كنيم كه قرآن مجيد مى گويد: «فَاقْرَءُواْ مَا تَيَسَّرَ مِنْهُ»^۱ يعنى به مقدار يك سوره قرآن اكتفا نماييد به حكم سنت و احاديث اهل بيت عصمت، اين آيه مربوط به نماز است... .
راقم سطور در مقاله پيشين نگاشته بود كه: نگارنده به تفاسير و كتب روائى مراجعه كرد شايد روايتى از نبى اكرم صلى الله عليه و آله يا ائمه معصومين عليهم السلام در اين زمينه بيابد اما هيچ روايتى كه در آن، اين آيه به قرائت در نماز تفسير شده باشد نيافت و در حاشيه اضافه نمود كه تنها در درّ منثور سيوطى 2 روايت از طرق عامه آمده است كه از آن انحصار مدلول آيه به نماز استفاده نمى شود.
آقاى بهبودى در جواب خوانندگان را به تفسير مجمع البيان حوالت داده كه مى نويسد:
اكثر مفسرين گفته اند كه «فَاقْرَءُواْ مَا تَيَسَّرَ مِنْهُ» درباره ترتيل نماز شب نازل شده است و مفسرين اجماع دارند كه دستور «قُمِ الَّيْلَ» قيام براى شب زنده دارى با نماز شب مى باشد مگر ابو مسلم بلخى كه راه خلاف پيموده است».
حال به صحت و عدم صحت اين كلام كارى نداريم اما اين چه ارتباطى با سخن گفته شده در مصاحبه و جواب آن دارد؟! بحث سر اين بود كه ايشان گفته بودند كه به حكم سنت و احاديث اهل بيت عصمت عليهم السلام اين آيه مربوط به نماز است و نگارنده نوشته بود كه ما روايتى در اين زمينه نيافتيم. حال آيا از نظر اكثر مفسرين آن هم به نقل مجمع البيان كه غالب آراى مذكوره در آن از علماى اهل سنت است كه به روايات