در تفسير آيات نظرى ندارند مى توان پى برد كه در تفسير اين آيه، روايتى، آن هم از احاديث اهل بيت عصمت عليهم السلام وارد شده بوده و لابد جمع كنندگان روايات و نويسندگان مجموعه هاى حديثى و تفسيرى از آن غافل مانده و بدين سبب در اين كتب ديده نمى شود؟ ذيل عبارت منقوله از مجمع البيان هم هيچ ربطى به بحث ما ندارد.
7. از تمام اشكالات وارده بر آقاى بهبودى مهم تر اين است كه ايشان روايات صحيح السند زيادى را كه تعداد آنها به تصريح خودشان 2208 حديث مى باشد به بهانه ضعف محتوايى و مخالفت با معيار علم و عقل رد مى كند، نگارنده با ذكر يك روايت صحيح السند از بصائر الدرجات، خطرات اين روش را گوشزد كرد. ترجمه قسمتى از اين روايت چنين است از امام باقر عليه السلام به سند بسيار صحيح روايت شده كه فرمود:
...«از اصحاب من، نزد من آن كس بدحال تر و بيشتر مورد نفرت من است كه هنگامى كه حديثى را كه به ما نسبت داده شده و از ما روايت شده را مى شنود و دل او آن را تحمل نكرده و از آن متنفر مى شود آن را انكار نموده و معتقدين بدان را به كفر متهم مى سازد. او نمى داند شايد اين حديث از نزد ما، خارج گشته و به ما پيوند خورده باشد، پس او به وسيله اين «انكار» از دين ما (يا از ولايت ما) خارج مى شود». ^۱
آقاى بهبودى در جواب مى گويد «احاديث بصائر الدرجات حجت نيست و مضمون حديث فوق به وسيله همه دانشمندان نقض شده است و شرح آن را در همين