گذشته ما براى آن موجود باشد قبول نكنيد، زيرا مغيرة بن سعيد لعنه اللّه در كتاب هاى اصحاب پدرم دست برده و در آنها احاديثى وارد ساخت كه گفته پدرم نبود. از خدا بترسيد، و از مطالب نقل شده از ما، چيزى كه مخالف قول خداوند و رسول او باشد نپذيريد، زيرا اگر ما سخنى بگوييم، خواهيم گفت: خداوند مى فرمايد، يا رسول خدا مى فرمايد، ۱ به همين دليل است كه از عصر امام صادق عليه السلام به بعد، اصحاب ائمه، به عرضه كتب و اصول خود با پيشينيان به امام عصر خود، دست زدند، و بدين وسيله مى خواستند از صحت نقل ها و عدم نفوذ نيروهاى انحرافى در تأليفات و اصول مطمئن شده و با آرامش خاطر از آنها بهره بگيرند. نمونه هاى فراوانى در اين زمينه وجود دارد:
1. كتاب يوم و ليله يونس بن عبدالرحمن بر امام جواد و هادى و عسكرى عليهم السلام عرضه شده مورد تصديق قرار گرفته است. ۲
2. كتاب عبيداللّه بن على بن ابى شعبه حلبى بر امام صادق عليه السلام عرضه شده و امام عليه السلام آن را نيكو شمردند. ۳
3. كتاب التأديب احمد بن عبداللّه بن خانبه بر امام عسكرى عليه السلام عرضه شد، و امام فرمود: اين كتاب صحيح است و بدان عمل كنيد. ۴
4. كتاب فضل بن شاذان نيشابورى بر امام عسكرى عليه السلام عرضه شده و آن حضرت بر وى رحمت فرستاد و فرمود: من به مردم خراسان غبطه مى برم، زيرا فضل در ميان ايشان است. ۵
5. اصل ظريف بن ناصح بر امام صادق و امام ابوالحسن رضا عليهماالسلام عرضه شده است. ۶
1.رجال كشى، ص ۲۲۴؛ تنقيح المقال، ج ۳، ص ۲۳۶.
2.رجال نجاشى، ص ۳۴۹؛ رجال كشى، ص ۴۸۴؛ بحار الأنوار، ج ۲، ص ۱۵۰.
3.رجال نجاشى، ص ۱۷۱؛ الفهرست طوسى، ص ۲۰۳.
4.تنقيح المقال، ج ۱، ص ۶۶؛ المستدرك، ج ۳، ص ۱۸۳.
5.رجال ابن داود، ص ۲۷۳.
6.كافى، ج ۷، ص ۳۱۱؛ تهذيب، ج ۱۰، ص ۲۹۵.
