اصول ایجاد همدلی ملّت با دولت از منظر نهج البلاغه با تطبیق بر روانشناسی
سال
سوم / شماره پیاپی
5 /
صفحه
123-144
چکیده :
وحدت و همراهی مردم با حکومت، از مهمترین عوامل موفقیت جوامع است. راهکارهای ایجاد هم دلی و همزبانی در دو عرصه عوامل همدلی ملّت با دولت و دولت با ملّت قابل بررسی است. نهج البلاغه به عنوان منشور سیاسی شیعه در این عرصه از جایگاه ویژه ای برخوردار است. امیرالمؤمنین(ع) راهکارهای متعددی برای ایجاد همدلی و هم زبانی دولت و ملّت بیان داشته اند. تطبیق و تحلیل این مبانی با دیدگاه روانشناسان بسیار حائز اهمیّت است. پژوهش پیش رو، از یک طرف، مهم ترین اصول و روش های مؤثر حاکمان برای همراهی مردم با دولت از منظر نهجالبلاغه و روانشناسی را مورد بررسی قرار داده و از سوی دیگر، هم خوانی و تناسب این اصول با دیدگاه روانشناسان را به اثبات می رساند. هدف این پژوهش، کشف دیدگاه امیرمؤمنان(ع) در راستای وظایف حاکمان نسبت به مردم به عنوان نظریه برتر در این باره است. کاربست ملاکهای ارائه شده در این تحقیق توسط دولت اسلامی که باعث هم گرایی مؤثر ملّت با دولت می شود، از فواید این پژوهش است که در دو بخشِ اصول و روش های ایجاد همدلی ارائه گردیده است.
کلیدواژههای مقاله :همدلی و همزبانی، امیرالمؤمنین(ع)، رعیّت، حاکم، والی، حکومت، نهج البلاغه