3. شرحى آميخته با متن، نگاشته يكى از علما كه نامش شناخته نشده آن را نگاشته، وى اين شرح را به سال 1057ق آغاز كرد و تا مقبوله عمر بن حنظله در اواخر كتاب عقل و جهل، به شرح خود ادامه داد.
4. شرح مولى محمد امين بن محمد شريف الاسترآبادى، اخبارى مشهور كه بر اصوليين حمله هايى سخت داشته. كتاب فوائد مدنيه در نقد اصول از مؤلفات اوست. وى شاگرد ميرزا محمد استرآبادى بود. از شرح مولى محمد امين به نام تعليقات ياد شده.
5. شرح سيدميرزا محمد باقر بن محمد ابراهيم القمى (م 1218ق.ق).
6. شرح مولى حسين سجاسى زنجانى (م 1320ق.ق يا بيشتر). وى در اين شرح بر شرح ملاصدرا اعتماد داشته. شرح مولى حسين، در سه جزء تدوين يافته: كتاب عقل و جهل، كتاب توحيد و كتاب حجت.
7. شرح مولى محمد حسين بن يحيى النورى، از شاگردان مجلسى، اين شرح به گونه تعليقه است.
8. شرح متكلم و فلسفى ميرزا رفيعا، از استادان مجلسى (م 1082ق).
9. شرح مولى محمد رفيع بن محمد مؤمن جيلانى، كه بر اصول و روضه و برخى از فروع كتاب كافى به نگارش آمده.
10. شرح مولى صالح مازندرانى (م 1081 يا 1086ق) كه بر اصول و روضه و برخى از فروع كافى است. اين نگاشته از جمله شروح مبسوط و تحقيقى بر كافى مى باشد. نگارنده اين شرح را ديده و تا اندازه اى با دقت خوانده. مولى صالح در تأليف آن كوشش بسيار به كار برده و اسناد را نيز گرچه نه به نحو لازم و كافى مورد بحث قرار داده.
وى در خلال بسيارى از مطالب خود اعتراض ها و اشكال هايى را متوجه مطالب صدر المتألهين در شرحى كه بر اصول كافى دارد مى سازد. اين شرح همراه با تعليقات محققانه ميرزا ابو الحسن شعرانى كه بسى آن را رونق داده، به زيور طبع جديد آراسته و منتشر شده.