18. امكان حكومت يا ورود تقريرات احاديث ثابت از معصوم عليه السلام بر عمومات و اطلاقات كتابى.
19. اشتمال احاديث به مانند قرآن بر عام و خاص، محكم و متشابه، نص و ظاهر و اظهر، مطلق و مقيد، مقدم و مؤخر، متصل و منفصل، مجمل و مبيّن، و ديگر عنوان هاى قرآنى. افزون بر اينها احاديث عنوان هاى ديگرى دارند كه از زمينه و مقتضيات احاديث ناشى شده.
20. اشتمال احاديث پيغمبر و اوصياء به سان قرآن و در مرزى فروتر بر ظهر و بطن و بطون و مراحل.
21. نظريه هاى نگارنده در زمينه هاى عقل نظرى، چه در زمينه منطق محض، چه در زمينه علم مابعد طبيعى و چه در زمينه علوم نقلى يا تجربى.
22. نظريه هاى نگارنده در زمينه عقل عملى، چه در مورد منطق و متافيزيك و علم اخلاق و چه در موارد اصول و فقه و تفسير، اين نظريه ها بيشتر به غير از مرحله اول شرح اختصاص دارد.
23. نظريه هاى ابراز شده در علوم مختلف به سان فرضيه ها و پيشنهادها براى طرح مرحله دوم شرح.
24. گمانه ها و فرضيه ها براى نزديك شدن به محتوا يا دسترسى به تفسير آن. كاربرد اين فرضيه ها تنها در موردى است كه از نظريه هاى موجود براى كشف معنا يا تفسير كارى نيايد كه در اين صورت گريزى جز گمانه و فرض با مراعات خصلت كشفى نيست. تا سرانجام معلوم گردد كه آيا گمانه با واقع پيوندى دارد يا نه؟ مرحله اول شرح كه تنها خصلت كشفى دارد و در پى اكتشاف معانى متن است ارتباطى به نظريه هاى فلسفى و علمى ندارد، و دخالت دادن آنها در كار، شرح را از خصلت اكتشافى آن خارج كرده، به تفسير به رأى بدل مى سازد. نظريه ها فقط به كار مرحله دوم و تفسير محتوا و برخى جنبه هاى غير شرحى ديگر مى آيد.
تنها آن دسته از نظريه ها كه ماهيت شرح را توضيح داده و عناصر و مبادى آن را