1061ق، از نگارش آن فراغت يافته است. ^۱
الرواشح السماوية فى شرح الأحاديث الامامية از مير محمدباقر بن محمد حسينى استرآبادى مشهور به مير داماد(م1040ق) كه شامل مقدمه اى در بيان اهميت الكافى، شرح مقدمه مرحوم كلينى در آغاز الكافى و 39 راشحه در حديث شناسى است. اين كتاب با تحقيق نعمت اللّه جليلى و غلامحسين قيصريه ها از سوى انتشارات دارالحديث در قم به سال 1381ش، در 360 صفحه با قطع وزيرى چاپ و منتشر گرديده است. همچنين طى مقاله اى توسط آقاى قاسم جوادى معرفى شده است. ^۲
شرح اُصول الكافى از محمد بن ابراهيم بن يحيى، صدر الدين شيرازى (م1050ق). شرح مفصل فلسفى و حكمى بر اصول الكافى است و كتاب عقل و جهل، كتاب توحيد، كتاب فضل علم وتا باب يازدهم كتاب حجت را دربر مى گيرد كه در مجموع شامل شرح 503 حديث است و در سال 1044ق، در شيراز از تأليف آن فراغت يافته است. اين شرح به تصحيح محمد خواجوى از سوى مؤسسه مطالعات و تحقيقات فرهنگى در سال 1367 و 1370ش، در سه مجلد به چاپ رسيده است و مجلد سوم آن با تعليقاتى از مولى على نورى همراه است. ^۳
شرح اُصول، فروع و روضه الكافى از حسام الدين ملا محمد صالح بن احمد سروى مازندرانى(م1086ق). شرحى مزجى و مبسوط است و آن را از بهترين و سودمندترين شروح الكافى مى شمارند. وى در اين شرح ايرادهاى زيادى بر ملّا صدرا وارد مى كند. به گفته شيخ آقابزرگ شرح اُصول و روضه را به اتمام رسانده و از فروع تنها زكات، صوم و خمس را نوشته است. اين اثر با حاشيه علّامه شعرانى در دوازده مجلد، با ضبط و تصحيح سيد على عاشور، توسط دار احياء التراث العربى در