ايشان نوشته است و در حاشيه نسخه حواشى ديگرى نيز به خط هاى متفرقه يافت مى شود». ۱
الحاشية على اصول الكافى از محمد حسين بن يحيى نورى، شاگرد علّامه مجلسى (م حدود۱۱۲۷ ق). به عنوان شرح نيز ياد شده است. اين حاشيه از اوّل كتاب توحيد تا پايان باب «الهداية من اللّه » و در يك مجلد نوشته شده است و نگارنده در پايان كتاب از آن به عنوان تعليقات تعبير كرده است. ۲
الحاشية على الكافى از حيدر على بن محمد شيروانى (بعد از ۱۱۲۹ ق) مبسوط است. شيخ آقابزرگ مى گويد: «بخشى از اين حاشيه كه بر اوايل فروع الكافى نگاشته شده در كتابخانه حاج سيّد على ايروانى در تبريز موجود است». ۳
الحاشية على الكافى از ابوالحسن بن محمد طاهر فتونى (م ۱۱۳۸ق) كه شيخ آقا بزرگ مى گويد: «آن را بر حاشيه نسخه اى از كتاب صلات الكافى ديدم». ۴
الحاشية على الكافى از احمد بن اسماعيل جزايرى (م ۱۱۵۰ق) كه شيخ آقا بزرگ آن را بر حاشيه فروع الكافى ملاحظه كرده است و تدوين نشده است. ۵
شواهد الاسلام از محمد رفيع بن فرج گيلانى «ملارفيعا» (م حدود۱۱۵۵ق). شرح و حاشيه مختصرى بر اصول الكافى است و كتاب هاى عقل و علم و توحيد و حجت را در بردارد. ۶
الحاشية على الكافى از سيّد شبر بن محمد بن ثنوان حويزى (م ۱۱۹۰ق). اندك و شامل قسمت هايى از اصول الكافى است. تاريخ نگارش آن به خط خود ايشان ۱۱۸۶ق، است. ۷
۱.همان، ج ۶، ص ۱۸۱، ش ۹۹۰.
۲.همان، ج ۶، ص ۱۸۲، ش ۹۹۲ و ج ۱۳، ص ۹۶.
۳.همان، ج ۶، ص ۱۸۲، ش ۹۹۳.
۴.همان، ج ۶، ص ۱۸۰، ش ۹۸۵.
۵.همان، ج ۶، ص ۱۸۱، ش ۹۸۷؛ موسوعة طبقات الفقهاء، ج ۱۲، ص ۳۲.
۶.فهرست نسخه هاى خطى كتابخانه آية اللّه مرعشى، ج ۴، ص ۳۸۵، ش ۱۵۷۹؛ الذريعة، ج ۱۳، ص۹۷ و ج ۱۴، ص ۲۴۲.
۷.الذريعة، ج ۶، ص ۱۸۲، ش ۹۹۴.
