ثقه الاسلام كلينى به جاى بيان تفصيلى تك تك نام هاى آنها، به عنوان «عده» از آنها نام مى برد. آن گاه شرح حال مختصرى از آن راويان را بيان مى دارد (ص 552469).
در پايان نويسنده، بر روش هاى علمى صحيح كه ميان شيعه اماميه رواج دارد، تأكيد مى كند.
كتاب با فهرست 288 مأخذ كتاب و فهرست تفصيلى مطالب، پايان مى يابد.
2،3. اين كتاب، از آن رو كه دست نامه اى مختصر و گويا در شناخت كافى است، بايد پيراسته از خطاهاى مطبعى عرضه شود. به جاست كه ناشر در چاپ هاى بعدى، به اين نكته توجه كند. همچنين فهرست هاى فنى و نمايه موضوعى براى چنين كتابى بسيار ضرورت دارد. اميد است با رفع اين كمبودها، گامى به پيش در راه شناساندن جاودانه كتاب كافى به پيش نهيم.
همچنين به دليل كمبود منابع تحليلى به زبان فارسى درباره كافى، پيشنهاد مى شود كه اين كتاب با ترجمه و تحرير مجدد در كسوت كتابى دانشگاهى عرضه گردد تا زمينه پژوهش هاى بعدى براى دانشجويان مبتدى يا متوسط رشته هاى علوم حديث هموار شود.

4. اضبط المقال فى ضبط اسماء الرجال ^۱

1.4. اين اثر از جمله آثار و تأليفاتى است كه از جنبه اى خاص به كتاب شريف كافى پرداخته است.
مؤلف محقق آن با تسلط بر علم رجال به شيوه اى محققانه به ضبط اسامى رجال، انساب، كنيه ها و القاب پرداخته است.
تأليف و تدوين كتاب در 17 ربيع الثانى 1388 ق، برابر با 23 تيرماه 1347 ش، به پايان رسيده است.
رساله استاد آيت اللّه حسن زاده آملى در اختيار مركز مطالعات و تحقيقات اسلامى