تصحیف "استیثاقنا" به "استثناؤنا" و اثر آن در شرح ها و ترجمه های نهج البلاغه
سال
دوم / شماره پیاپی
5 /
صفحه
1-19
چکیده :
متون قدیم عربی و فارسی در طول تاریخ در اثر استنساخ مکرر و یا سهو القلم کاتبان دستخوش تصحیف و اختلاف فراوان شده و در برخی موارد بیان اختلاف نسخه ها حتی چند برابر اصل متن گردیده و این امر به دشواری و درک متن و ترجمه آن انجامیده است.
در این گفتار عبارت"استیثاقنا" در خطبه 127 و 176 نهج البلاغه که به اشتباه"استثناؤنا" ضبط شده به عنوان شاهد تأثیر تصحیف در شرح و ترجمه متون مورد بررسی قرار می گیرد و در نتیجه روشن می شود:
1. بسیاری شارحان و مترجمان نهج البلاغه با کمک سیاق کلام توانسته اند همان وجه صحیح عبارت را ترجمه و شرح نمایند.
2. جناس تصحیف در برخی موارد می تواند موجب اشکال و اشتباه در متون قدیم شود.
3. تصحیح بینا بین متون در برخی موارد موجب می شود متن در دست تصحیح دقیقتر و صحیحتر ارائه گردد.
کلیدواژههای مقاله :نهج البلاغه؛ ترجمه؛ استیثاقنا؛ استثناؤنا