درآمدی بر هرمنوتیک از منظر نهج البلاغه
سال
اول / شماره پیاپی
2 /
صفحه
79-99
چکیده :
«هرمنوتیک» یعنی «هنر تأویل»، در اصل ارائه نظریه و روش درباره تأویل کتاب مقدّس و دیگر متون دشوار می باشد. امروزه این بحث به عنوان یک دانش جایگاه ویژه ای را به خود اختصاص داده است؛ به ویژه در علوم انسانی همچون فلسفه، الهیات، نقد ادبی، علوم اجتماعی و فلسفه علم، پرسش ها و بحث های جدیدی را به وجود آورده است. مقاله حاضر بر آن است که بحث هرمنوتیک را از نظر معنا، مراحل تحول و ... بررسی نموده و به رابطه ی عالمان اسلامی با هرمنوتیک، بازتاب و تأثیر هرمنوتیک در حوزه علوم اسلامی و نقد آموزه های آن به ویژه در حیطه ی تفسیر و فهم متن بپردازد. همچنین در این مقاله آموزه های هرمنوتیک و تأثیر آن بر تـفسیر قـرآن و اختلاف در دین از منظر و دیـدگاه حضرت عـلی(ع) در کتـاب گران سنگ نهج البلاغه بررسی گردیده است.
کلیدواژههای مقاله :هرمنوتیک؛ متن دینی؛ تفسیر؛ تأویل؛ نهج البلاغه