امام على علیه السلام فرمود:
قِلَّةُ الأكْلِ يَمْنَعُ كَثيراً مِنْ أَعلالِ الجِسْمِ.
كم خوردن، از بسيارى از بيماريهاى جسمى جلوگيرى مى‌كند.
غررالحكم ج۴ ص۵۰۵
شرح حدیث
اين كه پرخورى ريشه بسيارى از بيماريهاست و پرهيز، اصلى‌ترين درمان خيلى از دردهاست، مطلب ثابت شده‌اى است. در روايات نيز چنين حكمتى بيان شده است.
فرمان روزه نيز، اگر حكمتها و فلسفه‌هايى دارد، يكى هم سامان بخشى به وضعيت بدن و دستگاههاى تغذيه در درون و ساخت و سازهاى داخلى بدن است.
سخن پيامبر اكرم۹ نيز كه فرمود: روزه بگيريد تا تندرست شويد در همين راستاست.
البته بشرطى كه روزه گرفتن، نوعى آسايش و استراحت دادن به جهاز هاضمه باشد، نه آنكه با پرخوريهاى هنگام افطار و سحر، نه تنها استراحت را از معده بگيريم، بلكه بار آن را بيشتر و كار آن را اضافه‌تر سازيم!
روزه درمانى نيز كه در برخى معالجات به كار گرفته مى‌شود، به نوعى استفاده از همين نكته و حكمت است. صفاى باطن جلوه ديگرى از آثار اين عبادت است.
اگر سعدى گفته است:
اندرون از طعام، خالى دار
تا در آن نور معرفت بينى
تهى از حكمتى به علت آن
كه پرى از طعام، تابينى
توجه دادن به همين آثار سازنده و تربيتى جسمى و روحى امساك و كم خورى است،
حيف است روزه را كه مى‌تواند درمان كننده باشد، با پرخوريهاى شامگاهى و سحرگاهى از خاصيت بيندازيم.
منبع: حکمت های علوی (ترجمه و توضیح چهل حدیث از امام علی علیه السلام)، جواد محدثی.
