امام على علیه السلام فرمود:
يَنْبَغى لِلْعاقِلِ أَنْ يُقَدِّمَ لِاخِرَتِهِ وَ يَعْمُرَ دارَ إِقامَتِهِ.
براى خردمند، سزاوار است كه براى آخرتش چيزى از پيش فرستد و خانه اقامت خود را آباد سازد.
غررالحكم ج۶ ص۴۴۲
شرح حدیث
اگر آيندهنگرى نشانه خردمندى باشد، خردمندترين افراد، كسانىاند كه آينده ابدى را در حساب آورند و براى مرحله درازمدتتر كه جايگاه و قرارگاه اصلى آنان است، فكرى كنند.
درست است كه كسى دوست ندارد از آبادى به ويرانه كوچ كند و از خانهنشينى به خرابهنشينى روى آورد. ولى... خانه اصلى و ابدى و قرارگاه دائمى ما كجاست و سكونت و اقامت موقت ما كجا؟
آخرت، نتيجه و عكس برگردان دنياى ماست.
آبادى سراى آخرت نيز، در گرو صالحاتى است كه در سراى دنيا انجام مىدهيم.
نيكىها، خدمتها، ايثارها، تقوا عبادتها و ديندارىهاى ما در اين مرحله، اقامتگاه دائمى ما را در آن مرحله ابدى، فراهم و آباد مىسازد.
آيا كسى كه به رونق بخشيدن به زندگى دنيوى همت ورزد، ولى به خرابى خانه آخرت تن دهد، مىتواند در زمره عاقلان و آينده نگران و فرجام انديشان باشد؟
وسايل و تجهيزات زندگى آن دنيا را بايد در اينجا تهيه كرد و به آنجا فرستاد، تا وقتى مىرويم با خانهاى ويران و فاقد امكانات، روبهرو نشويم.
خردمند، در دنيا به معمارى خانه آخرتش مىانديشد!
منبع: حکمت های علوی (ترجمه و توضیح چهل حدیث از امام علی علیه السلام)، جواد محدثی.
