امام على علیه السلام فرمود:
إِنَّ حَوائِجَ النَّاسِ إِلَيْكُمْ نِعْمَةٌ مِنَ اللَّهِ عَلَيكُمْ فَاغْتَنِمُوه.
نيازهاى مردم به شما، نعمتى از سوى خداوند برشماست، پس آنها را غنيمت شماريد (و در رفع نياز مردم بكوشيد).
غررالحكم ج۲ ص۵۳۷
شرح حدیث
توفيق خدمتگزارى به مردم، نشانه ثمربخشى نهال وجود انسان است.
گاهى نيز، خداى متعال، افراد را از اين راه آزمايش مىكند، تا ميزان شكرگزارى عملى آنان در مقابل نعمت، آشكار گردد.
گاهى دست نعمت و رحمت الهى از آستين بندگان خالص بيرون مىآيد.
اگر به جاى آنكه محتاج ديگران باشى، ديگران به تو احتياج داشته باشند، اين يك موفقيت سرشار از رحمت است. سپاس اين رحمت، تلاش دربرآوردن نيازهاى مردم است.
همه نيازها هم نياز مالى نيست.
گاهى ديگران به يك حرف تو، به گوشهاى از آبرو و اعتبارتو، به بخشى از علم و تخصص تو، به ذرهاى از گذشت و ايثار تو نياز دارند.
اگر برآورى، به قرب خدا مىرسى.
اگر رد كنى، چه بسا از چشم عنايتالهى بيفتى و صلاحيت برخوردارى از نعمت را از دست بدهى و بعد، افسوس بخورى كه چرا تا داشتم و مىتوانستم، به خدمت ديگران نپرداختم؟!
اگر ديگران به تو نياز دارند، تو نيز اگر از مردم هم بىنياز باشى، ولى به خداوند، نيازمندى. هنگام عرض حاجت به خدا، مگر انتظارى جز اجابت و اعانت دارى؟
برخوردارى و توانايى تو يك نعمت است، انتظار و درخواست ديگران نسبت به يارى تو، نعمتى ديگر است و توفيق خدمت به بندگان خدا، مكمل آن دو نعمت!
و اين تكميل، به دست توست، مغتنم بشمار.
منبع: حکمت های علوی (ترجمه و توضیح چهل حدیث از امام علی علیه السلام)، جواد محدثی.
