امام على علیه السلام فرمود:
زَكاةُ اليَسارِ بِرُّالْجِيرانِ وَصِلَةُ الأَرْحامِ.
زكات توانگرى و تمكن، نيكى به همسايگان و پيوند با خويشاوندان است .
غررالحكم ج۴ ص۱۰۶
شرح حدیث
نعمتهاى خدا، در عين حال كه لطف او در حق بندگان است، گاهى هم وسيله آزمايش است.
خداوند هر كه را به چيزى مىآزمايد، يكى را به مال و ثروت، يكى را به جمال و زيبايى، ديگرى را با قدرت و رياست، و چهارمى را با شهرت و محبوبيت و...
پرداخت زكات، مايه افزايش مال مىگردد. اين وعده تخّلفناپذير خداست.
يسار و توانگرى مالى و ثروتمندى نيز، زكاتى دارد و بهترين جا و مناسبترين محل براى اين اداى حق، نزديكاناند و چراغى را كه به خانه رواست...
آيا همسايگانتان را مىشناسيد؟ با آنان رفت و آمد و همدلى و همدردى داريد؟ آيا به اقوامتان سركشى و رسيدگى مىكنيد؟ مساعدت و احسان با آنان داريد؟
خدا نكند كه زندگى ماشينى و اشتغالات روزمره و گرفتارىهاى زندگى ماشينى، ما را چنان در درياى خودمان غرق كند كه همسايه و خويشاوندان را از ياد ببريم.
از ما اگر به همسايگان خير و نيكى نرسد، حق همسايگى را ادا نكردهايم.
اگر به ارحام و بستگان نرسيم، حالشان را نپرسيم، نامه ننويسيم، تماس تلفنى نداشته باشيم، رفت و آمد را قطع كرده باشيم، پس چه خويشى و قرابت؟ اين خويش چه فرقى با بيگانه دارد؟!
ناسپاسى، موجب زوال نعمت الهى است.
نكند با ادا نكردن حق و زكات يسار و ثروتمندى، زمينهساز زوال گرديم و... گرفتار وبال!
منبع: حکمت های علوی (ترجمه و توضیح چهل حدیث از امام علی علیه السلام)، جواد محدثی.