اما سؤال ما: تكرار همان سؤالى است كه در بخش اول اين نامه احمد بن حنبل با آن مواجه بود كه:
چرا محدثين در مورد اهل بيت وظيفه خود را انجام نداده اند و با توصيه و تأكيد رسول خدا صلى الله عليه و آله درباره اهل بيت از نقل حديث آنان امتناع ورزيده و به جاى آن از افرادى مانند سمره و ابوهريره و... اين همه حديث براى مسلمانان به ارمغان آورده اند؟
زيرا در صحيح مسلم كه مقياسى است براى ساير صحاح و سنن از اميرمؤمنان عليه السلام تعداد سى و دو حديث و از حضرت زهرا عليهاالسلام فقط يك حديث آمده و اما از حسنين دو ريحانه رسول خدا صلى الله عليه و آله حتى يك حديث مسند و متصل نيز نقل نگرديده است. ^۱
پاسخ اين سؤال: شايد پاسخ صاحبان صحاح در مقابل اين سؤال ما همان باشد كه در بخش اول و در ذيل پاسخ سؤال اول شما مشروحا بيان گرديد كه:
با وجود اختناق و فشار حاكم بر حديث اهل بيتى در طول تاريخ نه تنها امكان نقل حديث از اهل بيت وجود نداشت بلكه مقتضيات و شرايط ايجاب مى نمود حديث هايى بر ضد اهل بيت جعل نموده و اين جعليات و دروغ ها را در جامعه ترويج نمود. بنابر اين اگر در صحيح مسلم در كنار پانصد و هشتاد حديث كه از ابوهريره نقل شده است به نقل تعداد سى و دو حديث از اميرمؤمنان عليه السلام و در كنار صدها و صدها حديث كه از بانوان مختلف نقل شده تنها به نقل يك حديث از دخت گرامى رسول خدا صلى الله عليه و آله اكتفا گرديده است و از حسن و حسين دو عضو اهل بيت و دو ريحانه رسول خدا صلى الله عليه و آله اصلاً اسمى به ميان نيامده و حتى يك حديث مسند و متصل از اين دو بزرگوار نقل نشده است معذورمان داريد!!

و اما سؤال حضرتعالى:

و اما سؤال حضرتعالى از صاحبان صحاح همان سؤالى است كه در مقابل محدثين شيعه عنوان فرموده ايد كه مثلاً مرحوم «كلينى» چرا از خلفاى سه گانه حديث نقل