فداكارى گروهى از صحابه.
ولى قرآن مجيد در مقابل اين گروه از نفاق گروه ديگر از صحابه پرده برداشته و عمل و رفتار و ايمان و عقيده آنها را مخالف الگوهاى صحيح اسلامى معرفى نموده است. در جايى مى گويد: «وَ مِمَّنْ حَوْلَكُم مِّـنَ الْأَعْرَابِ مُنَـفِقُونَ وَمِنْ أَهْلِ الْمَدِينَةِ مَرَدُواْ عَلَى النِّفَاقِ لَا تَعْلَمُهُمْ نَحْنُ نَعْلَمُهُمْ»^۱ و گاهى مى گويد: «وَمِنْهُمُ الَّذِينَ يُؤْذُونَ النَّبِىَّ وَيَقُولُونَ هُوَ أُذُنٌ»^۲ .
آن گاه ايذاء كنندگان پيامبر صلى الله عليه و آله را با عذاب سخت تهديد مى كند «وَالَّذِينَ يُؤْذُونَ رَسُولَ اللَّهِ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ»^۳ .
و باز از گروهى به عنوان مخادع و متظاهر به ايمان و استهزاء كنندگان مؤمنان ياد نموده و مى فرمايد: «وَ مِنَ النَّاسِ مَن يَقُولُ ءَامَنَّا بِاللَّهِ وَ بِالْيَوْمِ الْأَخِرِ وَ مَا هُم بِمُؤْمِنِينَ يُخَـدِعُونَ اللَّهَ وَ الَّذِينَ ءَامَنُواْ وَ مَا يَخْدَعُونَ إِلَا أَنفُسَهُمْ وَ مَا يَشْعُرُونَ وَ إِذَا خَلَوْاْ إِلَى شَيَـطِينِهِمْ قَالُواْ إِنَّا مَعَكُمْ إِنَّمَا نَحْنُ مُسْتَهْزِءُونَ» . ^۴
و گاهى پيمان شكنى و مخالفت بعضى از آنها را با حكم زكات مطرح مى كند و مى فرمايد: «وَمِنْهُم مَّنْ عَـهَدَ اللَّهَ لَئِنْ ءَاتَانَا مِن فَضْلِهِ لَنَصَّدَّقَنَّ وَلَنَكُونَنَّ مِنَ الصَّالِحِينَ فَلَمَّآ ءَاتَاهُم مِّن فَضْلِهِ بَخِلُواْ بِهِ وَتَوَلَّواْ وَّهُم مُّعْرِضُونَ فَأَعْقَبَهُمْ نِفَاقًا فِى قُلُوبِهِمْ إِلَى يَوْمِ يَلْقَوْنَهُ بِمَآ أَخْلَفُواْ اللَّهَ مَا وَعَدُوهُ وَبِمَا كَانُواْ يَكْذِبُونَ»^۵ .
خلاصه: مقام صحابه بودن به رسول خدا صلى الله عليه و آله مقامى است بس ارجمند و افتخارى