دايى كلينى ـ كه خود محدثى بزرگ بود و از شيفتگان مكتب اهل بيت به شمار مى رفت ـ در تعليم و تربيت وى نقش بسزايى داشت. اين مرد دانشمند ـ كه «علاّن» ناميده مى شد ـ در سفر حج و در راه زيارت خانه خدا به شهادت رسيد.
كلينى توانست در دوران كودكى از محضر اين عالم شهيد و پدر بزرگوارش كسب فيض كرده و با منابع علم حديث و رجال آشنا گردد. بعد از طى تحصيلات ابتدايى براى پيمودن مدارج كمال انسانى به شهر رى ـ كه در آن عصر از مرتبه علمى خاصى برخوردار بود ـ مسافرت كرد.

شهر رى

شهر رى كه در آن روزگار قلب ايران محسوب مى شد، به نقطه برخورد آراء و نظرات فرقه هايى چون اسماعيليه و مذاهبى چون شافعى، حنفى و شيعى مبدل شده بود.
كلينى در اين زمان در ضمن تحصيلات خود نه تنها با عقايد و نظريات مذاهب و گرايش هاى مختلف آشنا شد، بلكه به ماهيت برخى از حركت هايى كه مى رفت تشيع را از مسير خود منحرف كند پى برد. كلينى درد را شناخت و آگاهانه به درمان آن پرداخت. او معتقد بود علاج اين همه نابسامانى، بازگشت به كلام و پيام اهل بيت عليهم السلام است.
كلينى در اين برهه از زمان، به دور از هر هياهو، مسير خود را مشخص كرده و تصميم گرفت به ضبط و فراگيرى احاديث بپردازد. از اين رو، در محضر اساتيد بزرگى چون ابو الحسن محمد بن اسدى كوفى زانوى ادب زده و در نوشتن احاديث و بحث و گفتگو درباره آنها از خود لياقت بسزايى نشان داد.

هجرت به قم

عصر كلينى را بايد «عصر حديث» ناميد. در اين زمان نهضتى كه براى يافتن، شنيدن و نوشتن احاديث و روايات آغاز شده بود، سراسر ممالك اسلامى را فراگرفته بود و در اين ميان كلينى را مى توان يكى از تشنگان پاك باخته علم حديث به شمار آورد.
كلينى با شناخت عصر خود و موقعيت زمانى و پى بردن به اين مسأله كه اين عصر