ب) عده اى چون ابن تيميه و دكتر احمد شبلى در صحت حديث غدير مناقشه كرده اند. ^۱

بررسى نظرات مخالفين

الف) تواتر حديث غدير: اين حديث در ميان اهل سنت به 790 (هفتصد و نود) طريق نقل شده است و طبق تعريف حديث متواتر: حديثى كه روات آن به تعدادى برسند كه توافق آنها بر كذب عادتا محال باشد اين حديث قطعا متواتر است و هيچ حديثى به جز احاديث ظهور مهدى عليه السلام به اين تعداد راوى نمى رسد. طبق شمارش علامه امينى در الغدير اين حديث را 130 صحابى و 84 تابعى روايت كرده اند و بسيارى از علماى اهل سنت به صحت آن اعتراف كرده اند. ^۲
در ضمن اشاره صحابه به رفع يد و نمايان شدن زير بغل على عليه السلام در روز غدير ثابت كننده استناد اين روايت به حس و مشاهده است نه اين كه صرفا عقلى و غير حسى باشد.
ب) دلالت حديث غدير: ديديم كه مخالفان صرفا لفظ «مولى» را در حديث غدير به معناى ياور يا دوست مى دانند، اما دلايلى كه دال به معنى «اولى به تصرف و امر» است:
1. قرآن كريم «مَأْوَاكُمُ النَّارُ هِىَ مَوْلَاكُمْ»^۳ يعنى آتش براى شما بهتر و اولى است.
2. حديث نبوى «ايما امرأه نكحت بغير اذن مولاها نكاحها باطل» كه به معناى صاحب اختيار است.
3. عطف جمله «من كنت مولاه فعلى مولاه» به «الست اولى بكم من انفسكم» چون عطف جمله محتمل بر مصرحه، نشان دهنده معناى اول در جمله دوم است.
4. جمع كردن مردم در هواى گرم روز غدير نشان دهنده اهميت پيام رسول اللّه صلى الله عليه و آله است و اين كه حضرت، اهل بيت عليهم السلام را مقارن قرآن دانسته «انى تارك فيكم الثقلين» نيز مؤيد مطلب است.