خود از رسول خداست و نوع دوم الهام است. علماى اهل سنت هم اين نوع را پذيرفته اند. ائمه عليهم السلام در حوزه علوم دينى و نيازهاى شرعى مردم همه چيز را مى دانند، اما در مورد امور غيبى و تكوينى و حوادث آينده و گذشته، اگر خداى متعال اذن دهد آگاه مى شوند و در غير اينصورت لازم نيست.
مؤيدات حديث جفر و احاديث مهدى عليه السلام در كافى
حديث جفر از طريق صدها حديث ديگر كه مثلاً شيخ صدوق نقل كرده تاييد مى شود. صدوق در كمال الدين بيش از چهارصد حديث در مورد امام زمان(عج) نقل كرده است، در حالى كه شيخ كلينى در كافى در اين زمينه فقط نزديك به 200 حديث ذكر كرده است پس اين ادعا كه عقيده مهدويت وابسته به كتاب كافى و توثيق راويان آن است، باطل مى باشد اضافه بر آن كه بسيارى از محدثان و علماى قبل، معاصر و بعد از كلينى احاديث غيبت را نقل كرده اند، از جمله محمد بن صفار در بصائر الدرجات على بن ابراهيم در تفسير ابراهيم بن صلاح النماطى (صاحب كتاب الغيبه)
عبداللّه بن جعفر حميرى (صاحب كتاب الغيبه)، محمد بن مسعود عياشى (صاحب كتاب الغيبه)، على بن حسين بابويه القمى، محمّد بن ابراهيم النعمانى (كتاب الغيبه)، شيخ مفيد (صاحب كتاب الفصول العشره فى الغيبه)، شريف مرتضى در (المقنع فى الغيبه)، شيخ طوسى در الغيبه.
ابطال برخى ادعاها
اولاً دلايل كسانى كه معتقدند امام زمان(عج) متولد نشده در برابر شيعه كه حضرت را تولد يافته و حاضر مى دانند، قابل مقايسه نيست. زيرا عقيده شيعه با روايات فراوان و نقل و حس همراه است، در حالى كه ادعاى اهل سنت هيچ دليلى ندارد.
ثانيا برخى گفته اند: اگر امام زمان(عج) متولد شده، چرا همه طعن و مخالفت ها به طرف كلينى كه اين احاديث را در كتاب خود آورده متوجه است و به علماى ديگر مثل مفيد و طوسى طعنه نزده اند؟
