الاول مى دانند و همچنين در وفات آن حضرت ميان شيعه و سنى اختلاف است؛ اما هيچ كس نمى گويد پيامبر صلى الله عليه و آله به دنيا نيامد يا وفات نكرد و به آسمان رفت!
در مورد وفات حضرت فاطمه عليهاالسلام اختلاف بيشتر است، به صورتى كه به چندين سال مى رسد، اما كسى ولادت حضرت را نفى نكرده است. در ولادت يا وفات بسيارى از ائمه عليهم السلام و بزرگان دينى هم اختلاف وجود دارد.
علاوه بر اين مطلب در مورد امام مهدى عليه السلام مشهور در شيعه آن است كه ولادت حضرت در سال 255 هجرى و غيبت در سال 260 هجرى و پس از وفات پدر بزرگوارشان امام حسن عسكرى عليه السلام بوده است و اسم مادر حضرت نرجس است و فقط چند روايت بر خلاف مشهور وجود دارد.
2. دليل دومى كه براى انكار ولادت آورده اند شهادت جعفر كذاب است. اما كافى است احوال جعفر را بررسى كنيم تا ببينيم چقدر مى توان به گفته وى اعتماد كرد. جعفر به گواهى احمد بن عبيداللّه بن خاقان فردى بود كه آشكارا فسق و فجور مى كرد و بسيار شراب مى خورد. طمع جعفر در اموال برادرش امام حسن عسكرى عليه السلام ، تقرب به سلاطين و شرابخوارى در نهايت وى را به دشمنى با اهل بيت عليهم السلام كشاند. ^۱
و عجيب آن است كه شيخ منظور النعمانى بزرگ علماى هند شهادت چنين فردى را دليل انكار ولادت مهدى عليه السلام مى داند!
3. ادله تولد امام مهدى عليه السلام و استمرار حيات ايشان
اين ادله از لحاظ تاريخى بر دو دسته است: ادله قبل از ولادت و اعلام و اقرار به ولادت توسط علما. اين ادله كه شامل احاديث نبوى و اهل بيت عليهم السلام است، بدين شرح است:
حديث اول: از پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله نقل است كه «الخلفاء اثنا عشر».
اين حديث از چند طريق در كتب حديثى وارد شده است، ^۲ اما سؤال اينجاست كه