هر زمان ديگر ضرورى مى ساخت.
در پاسخ به چنين نيازى بود كه ثقة الاسلام كلينى، شيخ صدوق و شيخ طوسى، به تدوين جوامع روايى اقدام كردند و كتاب هاى كافى، من لا يحضره الفقيه، تهذيب و استبصار به رشته تحرير درآمد و جوامع حديثى متقدم شيعه شكل گرفت.
چهار كتاب اصلى روايى شيعه كه توسط محمّدون ثلاث اوّل نوشته شد، بدين شرح است:
1. ابوجعفر محمد بن يعقوب كلينى (م 329 ق) ---> الكافى؛
2. ابوجعفر محمد بن على بن بابويه، شيخ صدوق (م 381 ق) ك كتاب مَن لا يحضره الفقيه؛
3. ابوجعفر محمد بن حسن طوسى (م 460 ق) ---> تهذيب الأحكام و الاستبصار فى ما اختَلَف مِن الأخبار.

علل شهرت يافتن كتب اربعه

ممكن است اين سؤال پيش آيد كه با وجود كتب روايى متعدد شيعه همچون اصول اربعمائه، جوامع اوليه و...، چرا صرفا همين چهار كتاب به عنوان كتب اربعه يا اصول اربعه شيعه شهرت يافتند.
در جواب به اين سؤال مى توان به علت هاى زير اشاره كرد:
1. وثاقت و مقام بلند علمى مؤلفان كتب اربعه؛
2. اهتمام مؤلفان به جمع آورى احاديثى كه از صحت و اعتبار بيشترى برخوردارند؛
3. نظم و ترتيب در چينش احاديث و موضوعات؛
4. اشتمال بر حجم گسترده اى از احاديث و موضوعات؛
5. قدمت زمانى و نزديكى آنها به عصر صدور؛
6. تلاش مؤلفان اين كتاب ها براى حل اختلاف اخبار.