كرده است . وى در جهان پس از مرگ و در عالم قيامت نيز در تاريكى است و راه بهشت را نمى تواند پيدا كند . ۱
با اين توضيح مشخص مى شود كه چرا قرآن كريم ظلم را مانع شناخت مى داند و تصريح مى كند كه :
«وَ يُضِلُّ اللَّهُ الظَّــلِمِينَ .۲
خداوند ، ظالمان را گمراه مى كند» .
معناى اين كه خداوند ظالمان را گمراه مى كند اين است كه چون نظام آفرينش بر اساس قانون عليت استوار است و ظلم سبب تيره شدن آينه عقل مى شود ، وقتى آينه عقل تيره شد ، ديده فكر از رؤيت حقايق عقلى محروم مى گردد و انسان به طور طبيعى ، راه را از چاه نمى تواند تشخيص دهد و در نتيجه گمراه مى شود؛ نه اين كه خداوند با ظالمان دشمنى خاصى دارد و نمى خواهد آنان راه تكامل خويش را بيابند!
بنا بر اين ، انتساب اضلال و گمراه كردن ظالمان به خداوند متعال ، از آن جهت است كه همه پديده ها به هر حال منسوب به آفريدگار جهان است ، ولى نكته اساسى اين است ، كه از ديدگاه قرآن ، اضلال خداوند در مورد ظالمان است ، يعنى ظلم مانع شناخت و سبب گمراهى انسان است .
كدام قسم از ظلم؟
تا اين جا معلوم شد كه ظلم ، مانع شناخت است ، ولى مشخص نشد كه كدام قسم از ظلم ؟ آيا ظلمى كه مانع شناخت است ، ظلم عقيدتى است يا ظلم عملى و يا مطلق ظلم؟ و اگر ظلم عملى است ، آيا ظلم فردى مانعيت دارد يا ظلم