نمى كند ، سه صفت از اين صفات را به كار برده است :
يك بار مى فرمايد :
«وَمَن لَّمْ يَحْكُم بِمَآ أَنزَلَ اللَّهُ فَأُوْلَئِكَ هُمُ الْكَـفِرُونَ .۱
آنان كه براساس موازين الهى حكم نمى كنند كافرند» .
بار ديگر مى فرمايد :
«وَمَن لَّمْ يَحْكُم بِمَآ أَنزَلَ اللَّهُ فَأُوْلَئِكَ هُمُ الظَّلِمُونَ .۲
آنان كه براساس موازين الهى حكم نمى كنند ظالم اند» .
و بار سوم مى فرمايد :
«وَمَن لَّمْ يَحْكُم بِمَآ أَنزَلَ اللَّهُ فَأُوْلَئِكَ هُمُ الْفَـسِقُونَ .۳
آنان كه براساس موازين الهى حكم نمى كنند فاسق اند» .
آيات فوق حاكى از آن اند كه اين عناوين ، از نظر مصداق ، با يكديگر پيوسته و همراه اند ، هر چند كه از نظر مفهوم ، تفاوت هايى منطقى دارند .
مادرِ همه رذائل!
نكته قابل توجه در مورد مفاهيم امورى كه به عنوان موانع شناخت مطرح شد ، اين است كه مفهوم ظلم از ساير مفاهيم گسترده تر است ، زيرا همان طور كه قبلاً توضيح داده شد ، ظلم عبارت از رعايت نكردن جايگاه واقعى امور است . هر چيز اگر در جاى واقعى خود قرار گرفت عدل و اگر قرار نگرفت ظلم است . حق كارگر ، اگر در جيب كارگر قرار گرفت عدل است ، و اگر به جيب كارفرما رفت مى شود ظلم . دست آدمى اگر براى دستگيرى از مظلوم و يا جلوگيرى از ظالم به