علمى كه چراغ راه انسان در دنيا و آخرت است ، در پرتو نور وحى از باطن انسان سرچشمه مى گيرد و قابل تعليم و تعلّم نيست .
نور بصيرت موهبتى الهى است كه هر كس داراى آن باشد ، رسيدن او به مقصد هستى حتمى است . اين موهبت ، ويژه كسانى است كه موانع آن را مرتفع و شرايط آن را ايجاد كرده باشند .
شناختِ ثابت عبارت از شناخت حقيقى است كه با يافتن حقيقت ، انسان به آن مى رسد و غير قابل تغيير است .
ديده عقل ، بدون نورِ وحى ، قادر به شناخت حقايق هستى نيست . بدين جهت انسان بدون راهنمايى خداوند نمى تواند شناخت ثابتى از هستى و تفسير درستى از راه زندگى داشته باشد .
ممكن است مقصود از رواياتى كه دلالت دارند بر اين كه شناخت ، ساختِ خداست و انسان ، مكلف به شناخت نيست ، اين باشد كه انسان بدون امدادهاى الهى نمى تواند حقيقت را بيابد و به عقيده صحيح و شناخت حقيقى و ثابت برسد .
اسلام با اين كه تقليد در اصول عقايد را ممنوع كرده و عقل را مكلف به تحقيق در عقايد نموده ، معتقد است كه تحقيقات عقل در مورد حقايق هستى و راه تكامل بدون راهنمايى الهى به نتيجه نمى رسد .
