باب نهى از سخن گفتن در چگونگى حضرت حقّ

امام صادق عليه السلام فرمود:
خداوند ـ عزّ و جلّ ـ مى فرمايد: «وَ أَنَّ إِلَى رَبِّكَ الْمُنتَهَى » ؛ همانا، پايان و سرانجام، به سوى پروردگارت است.
و به محمّد بن مسلم فرمود:
اى محمّد! مردم، هميشه و از هر درى، سخن مى گويند تا آن جا كه درباره خدا هم سخن مى گويند. چون شما آن را شنيديد، بگوييد: شايد پرستش، جز پرستش خداى يكتاى بى مانند، نيست... .هر كه درباره خدا، فكر كند كه او چگونه است، هلاك مى گردد.
امام باقر عليه السلام فرمود:
از تفكّر درباره خدا بپرهيزيد؛ ولى اگر خواستيد در عظمتش بينديشيد، در عظمت خلقتش نظر كنيد. يعنى درباره ذات خدا مثل اين كه او چگونه آفريده شده است؟ و ذات او چگونه است؟، چون راه به جايى نمى بريد و به كُنه آن نمى رسيد، نينديشيد؛ امّا مى توانيد به آثار افعال او ـ كه پديده هاى جهان است ـ ، بينديشيد.