فصل سوم : روش شناسى شرح ملّا صالح

احاديث به جاى مانده معصومان عليهم السلام از جمله منابع غنى و دست اوّلى هستند كه در حلّ معضلات و هدايت بشر، نقشى اساسى بر عهده دارند. حال كه اين گونه است، آيا همه احاديث آن بزرگان، به يك اندازه، داراى اعتبار و ارزش اند يا اين كه سند و مضمون روايتْ با هم متفاوت است؟
از ديدگاه ملّا صالح، ضعف سند، باعث طرد حديث نمى شود و اگر مضمون روايت از لحاظ برهان عقلى، مؤيّد نقلى است و علماى حديث، تلقّى به قبول كرده اند، نبايد آن را طرد كرد، هر چند راوى، دروغگو باشد. ملّا صالح در بحث اسانيد حديث، مطابق اصول و اصطلاح متأخّران و بر طبق معيارهاى ايشان، مطالب و نكات خود را بيان كرده و بعد از بررسى رجال سند در روايت و جرح و تعديل، داورى نهايى ندارد و بدون نتيجه گيرى، از آن حديثْ عبور كرده است.
نكته ديگرى كه ملّا صالح به آن توجّه دارد، مقابله نسخ متعدّد، در اثبات سند و بيان اختلافات موجود ميان نسخه هاى فراوان است. وى همچنين به چگونگى ثبت تلفّظ اسامى براى جلوگيرى از تلفّظ اشتباه آنها توجّه داشته و دقّت نظر به خرج داده است و نحوه ثبت و ضبط درست آنها را بيان كرده است. ملّا صالح، در بيشتر اسناد، به جرح و تعديل رجال پرداخته و اين بررسى، با تكيه بر منابع رجالى (اعم از متقدّم و متأخّر) و كتب رجالى اهل سنّت، صورت گرفته است.