تعيين هويّت راويان همنام

از جمله مشكلات علم رجال، اشتراك اسامى و مشخص نبودن هويّت فرد است. عدم تشخيص درست و صحيح راوى، باعث بروز مشكلاتى مى گردد. از ويژگى هاى اين شرح، تلاش شارح در تبيين و تشخيص صحيح راوى و اهتمام به معيّن كردن راوى در ميان نامه هاى مشترك و مجهول است. وى گاه براى تعيين هويّت فرد، احتمالات مخالف و نادرست را رد مى كند و گاه شارح، هويّت فرد را از باب تكرار زياد اسم او در كتاب، تعيين كرده است.

تعيين نوع حديث

چون ملاك اعتبار احاديث اصولى ، «متن» است، ملّا صالح، در مورد اسناد، كمتر به داورى پرداخته است و بر محوريت متن تأكيد دارد؛ ولى گاهى به ضعف و يا صحّت سند اشاره كرده و با عبارات «اين حديثْ صحيح است» يا «تجاوز آن از حدّ تواتر، قطعى است»، نظر خود را ابراز كرده است. البته تلاش او بيشتر از جهت تصحيح روايت است.