نكات رجالى ديگر

نكته ديگرى كه ملّا صالح آن را مد نظر داشته است، دقّت در تعيين امام عليه السلام به خاطر القاب و كنيه هاى مشترك معصومان عليهم السلام است. به عبارت ديگر، شارح، مشخص مى كند كه مراد از مثلاً «ابوالحسن» چه كسى است يا «ابو جعفر» بر چه كسى اطلاق مى شود.

منابع رجالى

شارح در شرح خود، از منابع رجالى متقدّم (همچون كتاب ها و اقوال شيخ طوسى، نجاشى، كشى و ابن شهر آشوب) بسيار استفاده كرده، همان گونه كه از اقوال رجال متأخّر، استفاده كرده است. همچنين از كتاب هاى ديگر مانند: خلاصة الأقوال علّامه حلّى كه بسيار مورد استناد قرار گرفته است و در ضمن به مصادر رجال اهل سنّت نيز توجّه داشته است.

چگونگى فهم متن

اثبات متن

اثبات متن، راهى به سوى دستيابى به اصل حديث است و كوشش در اثبات متن و دستيابى به ضبط اصيل، به دو مرحله تقسيم مى شود.
1. نقد و اثبات متن تا مؤلّف ثانوى كه با مقابله، تصحيح و تحقيق، نسخه هاى اصلى و كهن تر را مورد بررسى قرار دهد.
2. نقد و اثبات متن تا مؤلّف و راوى نخستين و در نهايتْ معصوم عليه السلام با بهره از منابع قدما، از سلسله اسناد مختلف، به منزله راه هاى دستيابى به نسخه هاى مختلف بهره جويد و به ضبط نسخه هاى گوناگون رايج در ميان قدماى اصحاب ، آگاهى يابد.