گردآورى احاديث در يك موضوع

از ديدگاه شيعه، سنّت، دامنه اى به گستردگى رسالت دارد و شامل 320 سال از آغاز رسالت تا پايان عصر غيبت صغراست و عهده دار شرح آيات، رفع ابهام و پاسخگويى به مشكلات دينى مردم است. از آن جا كه كتاب و سنّت، همچون دو بال براى ترقّى دين و معنويت اند، رسول اكرم صلى الله عليه و آله بسيار بر آن تأكيد كردند كه: «إنّى تارك فيكم الثقلين كتاب اللّه و عترتى» و در واقع، قرآن و عترت ـ كه همان سنّت موجود است ـ ، مكمّل همديگر هستند. پس از پيامبر صلى الله عليه و آله امامان معصوم عليهم السلام به ترتيب، عهده دار امر هدايت و روشنگرى جامعه شدند. آنچه از آنها به يادگار مانده، امروزه، ميراث گران بهايى است كه براى برطرف كردن مشكلات، پاسخگويى به شبهات و آرامش بشر امروز، بسيار مؤثّر است.
ملّا صالح، با الهام از اين نكته، شمار قابل توجّهى از احاديث را در قالب يك مجموعه، با وحدت موضوعى ارائه مى دهد و اين گونه، بر يكپارچگى سنّت صحّه مى گذارد. در اين جا لازم است كه دسته بندى اجمالى اى از چگونگى برخورد شارح با روايات ارائه شود. از جمله نگرش جامع به احاديث، مى توان به اعتزال، زهد و تواضع اشاره كرد.

تعامل با روايات ديگر

همان طور كه گذشت، روايات، مُبيّن و مفسّر همديگرند. اين امر، نشان مى دهد كه بايد نگرش جامع نسبت به روايات داشت. در اين جا برخى از استفاده هايى كه ملّا صالح از احاديث ديگر، در شرح يك حديث داشته است، بيان مى شود.