مقدّمه
بهترين راه آشنا شدن با رهنمودهاى پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله و ائمّه اطهار عليهم السلام ، استفاده از سخنان ايشان است. براى بهره گيرى از كلام ايشان ، بايد به عواملى كه در فهم حديث مؤثّرند ، توجّه كرد. يكى از اين عوامل ، شناخت و آگاهى از آن زمينه هايى است كه موجب مى شدند احاديث ، از معصومان عليهم السلام صادر شوند ؛ زيرا ايشان بسيارى از سخنان خويش را با توجّه به سؤال هايى كه از محضرشان مى شد ، يا حوادثى كه روى مى داد و يا مسائل ديگر ، بيان مى كردند. اين شرايط و موقعيت ها ، همان مورد صدور احاديث هستند كه مى توانند در فهم احاديث ، مؤثّر باشند. پژوهش فعلى ، گامى در جهت آشنايى بيشتر با اين موقعيت ها و مناسبت هاست.
بدين منظور ، مؤلّف محترم پايان نامه ، كتاب الكافى را كه اوّلين كتاب جامع حديثى شيعيان است و از قرن چهارم باقى مانده، مدّ نظر قرار داده و احاديث آن را با توجّه به مورد صدورشان ، بررسى كرده است. ايشان در اين رساله ، در پى يافتن جوابى براى اين سؤال مهم است كه مورد صدور احاديث ، در فهم آنها چه نقشى ايفا مى كند و ميزان تأثير آن در فهم احاديث ، چه اندازه است؟
