حديث چهارم

۰.علىُّ بنُ محمّدٍ، عَنْ سهلٍ بن زياد، عَن محمّد بن عيسى، قال:كَتَبْتُ إلى أبى الحسنِ علىِّ بن محمّدٍ عليه السلام : جَعَلَنِىَ اللّه ُ فِداكَ يا سيِّدى! قَدْ رُوِىَ لَنا: «أنَّ اللّه َ فى موضعٍ دُونَ مَوْضِعٍ عَلَى الْعَرشِ اسْتوى وَ أنَّهُ يَنْزِلُ كُلَّ لَيْلَةٍ فِى النّصفِ الْأخيرِ مِنَ اللّيل إلى السّمآءِ الدُّنيا». وَ رُوِىَ: «أنَّهُ يَنْزِلُ فى عَشِيَّةِ عَرَفَهُ ثُمَّ يَرْجِعُ إلى مَوْضِعِه». فقالَ بَعْضُ مَوالِيكَ فى ذلكَ: إذا كانَ فى مَوضِعٍ دونَ مَوْضِعٍ، فَقَدْ يُلاقيه الَهواءُ وَيَتَكَنَّفُ عَلَيْهِ والْهوآءُ جِسْمٌ رقيقٌ يَتَكَنَّفُ عَلى كُلِّ شى ءِ بِقَدَرِهِ. فَكَيْفَ يَتَكَنَّفُ عَلَيْهِ جَلَّ ثَنآؤُهُ عَلى هذَا المِثالِ؟
فَوَقَّعَ عليه السلام : «عِلْمُ ذلكَ عِنْدَهُ وَ هُوَ المُقَدِّرُ لَهُ بما هُوَ أحْسَنُ تَقديرا، وَاعْلَم أنَّهُ إذا كانَ فِى السّمآءِ الدّنيا فَهُوَ كَما هُوَ عَلَى العَرْشِ و الأشيآءُ كُلُّها لَهُ سَوآءٌ عِلْما و قُدْرَةً و مُلْكا و اِحاطَةً».

۰.وَ عَنْهُ، عَنْ محمّدٍ بْنِ جَعْفَرٍ الكوفِىِّ، عَنْ محمّدِ بْنِ عيسى مِثْلَهُ.

۰.محمّد بن عيسى مى گويد: به امام هادى عليه السلام نوشتم:آقايم! خدا مرا قربانت گردانَد. براى ما روايت كرده اند كه خدا در موضع معيّنى از عرش قرار دارد و نيمه آخر هر شب، به آسمان پايين فرود مى آيد. و باز روايت كرده اند كه در شب عرفه، پايين مى آيد و سپس به جاى خود برمى گردد. يكى از دوستان شما در اين باره مى گويد: اگر خدا در موضع معيّنى باشد، در ملاقات و مجاورت هوا قرار مى گيرد؛ در صورتى كه هوا جسم رقيقى است كه به هر چيزى به اندازه خودش احاطه دارد. پس در اين صورت، چگونه هوا به خدا احاطه دارد؟
حضرت مرقوم فرمود: «اين را خدا خود مى داند و اوست كه آن را نيكو اندازه گيرى مى كند. بدان كه هنگامى كه در آسمان پايين باشد، همچنان در عرش نيز هست و علم و قدرت و سلطنت و احاطه او، بر همه چيز، يك سان است.