بررسى سند

اين حديث در كتاب مرآة العقول، ضعيف و با سندى به ظاهر صحيح، شمرده شده است. راويان آن عبارت اند از:
على بن محمّد: همان «على بن محمّد بن عبداللّه بندار»، است كه ثقه و از مشايخ كلينى است. سهل بن زياد: ضعيف است و احمد بن محمّد بن عيسى، او را متّهم به لغو و كذب كرده است. محمّد بن عيسى: همان محمّد بن عيسى بن عبيد يقطينى است كه نجاشى، او را ثقه دانسته است و آية اللّه خويى در باره اش گفته است: «خود او ثقه است و اگر او را تضعيف كرده اند، به دليل رواياتى است كه از يونس، با سند منقطع، گفته است. شيخ طوسى او را ضعيف شمرده است». پس اين حديث نيز با توجّه به راويان آن، ضعيف است.

حديث پنجم

۰.عنهُ، عن عدّةٍ مِنْ اَصْحابِنا عَنْ أحمدَ بْنِ مُحمدِ بْنِ خالدٍ، عَنْ يعقُوبَ بْنِ يزيد، عَنِ ابْنِ أبى عُمَيرِ، عَنْ اِبْنِ اُذَينة عَنْ أبى عبداللّه عليه السلام فى قولِهِ تعالى:«مَا يَكُونُ مِننَّجْوَى ثَلَـثَةٍ إِلَا هُوَ رَابِعُهُمْ وَ لَا خَمْسَةٍ إِلَا هُوَ سَادِسُهُمْ»، فقالَ:«هُوَ واحِدٌ واحِدىُّ الذّاتِ، بائنٌ مِنْ خَلْقِهِ و بِذاكَ وَصَفَ نَفْسَهُ «وَهُوَ بِكُلِّ شَىْ ءٍ مُّحِيطُ» بالإشرافِ والإحاطةِ والقُدْرَةِ «لَا يَعْزُبُ عَنْهُ مِثْقَالُ ذَرَّةٍ فِى السَّمَـوَ تِ وَ لَا فِى الْأَرْضِ وَ لَا أَصْغَرُ مِن ذَ لِكَ وَ لَا أَكْبَرُ» بالإحاطةِ وَالعِلْمِ لا بالذّاتِ، لِأنّ الاماكِنَ مَحْدُودةٌ تَحْوِيها حُدودٌ أرْبَعَةٌ، فَاِذا كانَ بالذّاتِ لَزِمَهَا الحَوايَةُ».