2. سير و محتواى روايات
با توجّه به آنچه در باره آغاز باب بررسى شد، هر چند نخستين روايت باب، مربوط به حركت و انتقال و چگونگى وجود حق تعالى همراه با بندگان و سريان او در موجودات است ، امّا روايات باب، در تفسير و تبيين آيات شريف در باره استواى عرش الهى و توضيحاتى در مفهوم آيه شريف «الرَّحْمَـنُ عَلَى الْعَرْشِ اسْتَوَى » و چگونگى شنيدن او و حضور او در ميان مردم و قابل رؤيت نبودن اوست و اين گونه نيست كه روايات باب، اختصاص به حركت و انتقال داشته باشد. از سوى ديگر، اين روايات در تبيين صفات الهى، بر اساس آن چيزى است كه در قرآن آمده و شرحى روان و قابل فهم است براى مخاطبان، و ناظر به پرسش ها و شبهات برخى از معاصران معصوم است.
به لحاظ زمانى و تاريخى، مطالب ارائه شده در فاصله تاريخى 150 ساله ميان دوره امام صادق عليه السلام تا زمان امام هادى عليه السلام است و نشان مى دهد كه دغدغه آن عصر در حوزه مسائل اعتقادى، چه بوده و چه شبهات و سؤالاتى از اهل بيت عليهم السلام مى شده است .
