مداراى پيامبر اعظم(صلى الله عليه وآله) و نابردبارى يهوديان

نشریه : ماهنامه معرفت

نویسنده : پديدآورنده : احمد سعادت

چکیده :

يهوديان را از آن رو يهودى مى خوانند كه منتسب به «يهودا» فرزند حضرت يعقوب(عليه السلام)هستند؛ و يا آنكه «يهود» اسم قبيله يا شهرى بوده است.
يهوديان در زمان بعثت به صورت نيمه گسترده اى در سرزمين حجاز حضور داشتند. تمركز آنان، چنان كه يعقوبى اشاره مى كند، بيشتر در منطقه يثرب و يمن بود. از برخى از منابع به دست مى آيد كه برخى از طايفه هاى بزرگ يثرب از «اوس» و «خزرج» نيز به دليل همنشينى با يهود در محلّه هاى «خيبر» و «بنى قريظه»، يهودى شدند. مسعودى نيز به تمايل عرب به دين يهود اشاره كرده است.
در اينكه آنان چگونه در حجاز سكونت گزيدند، از سوى دانشمندان و مورّخان، حدس و گمان هايى ذكر شده است. اما از قرآن كريم، مى توان چنين استنباط كرد كه يهوديان بر اساس كتب دينى شان، دريافته بودند كه به زودى در اين مكان پيامبرى جديد ظهور مى كند و بدين روى، به اين سرزمين مهاجرت كردند. قرآن كريم در آيات متعددى اشاره مى كند كه اهل كتاب (يهود) نسبت به پيامبر شناخت داشتند؛ چنان كه مى فرمايد: (الَّذِينَ آتَيْنَاهُمُ الْكِتَابَ يَعْرِفُونَهُ كَمَا يَعْرِفُونَ أَبْنَاءهُمْ...) (بقره: 146) از اين آيه شريفه و آيات مشابه استفاده مى شود كه يهوديان با شناخت و آگاهى كامل از ظهور پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله) در مدينه حضور پيدا كردند.