بخش دوم: جايگاه قرآن در روايات «الكافى»

در روايات الكافى ، به شكل مستقيم ياغير مستقيم، مباحثى درباره قرآن كريم، وارد شده است؛ گرچه در جلد دوم اصول الكافى، كتابى با عنوان «كتاب فضل القرآن» آمده كه ذيل سيزده باب (به علاوه بابى كه بدون عنوان در ابتداى كتاب آمده است)، با آوردن 124 حديث، سخنان ائمّه عليهم السلام را درباره قرآن از جنبه هاى مختلف، بيان داشته است ، امّا روايات مربوط به قرآن، منحصر به كتاب ياد شده نيست.
نگارنده، اذعان داشته كه در اين بخش ، با توجّه به احاديث «كتاب» ياد شده و احاديث فراوان ديگرى كه در ديگر مجلّدات الكافى درباره قرآن موجود است، كلّ احاديث ياد شده را طِبق موضوع، ذيل ده عنوان ، دسته بندى كرده كه البته در پايان نامه خود، براى هر عنوان، فقط دو روايت براى نمونه آورده است.
وى در اين بخش، بعد از آوردن هر يك از عناوين ده گانه خود، ابتدا توضيح و مقدّمه مختصرى آورده و سپس، دو حديث انتخابى خود را براى نمونه براى آن عنوان، با ترجمه مى آورد. در ادامه، گزيده اى از مطالب پايان نامه كه ذيل هر يك از عناوين ده گانه آمده، آورده مى شود و براى تبرّك، برخى احاديث انتخابى نگارنده نيز ذكر مى گردد.

الف. يادگيرى قرآن

قرآن، آخرين كتاب آسمانى است كه برنامه سعادت بشر در آن آمده است، لذا ملل ديگر براى استفاده از اين سرچشمه رحمت، بايد ابتدا آن را بياموزند. از اين روست كه معصومان عليهم السلام به تمام مسلمانان سفارش كرده اند كه به فراگيرى قرآن، همّت گمارند. در روايتى آمده است كه امام صادق عليه السلام فرمود:
ينبغى للمؤمن أنْ لايموت حتّى يتعلّم القرآن أو يكون فى تعليمه ؛ براى مؤمن، شايسته است كه نميرد تا قرآن را فرا گيرد يا در كار فرا گرفتنش باشد.