ه .محتواى قرآن

قرآن، كامل كننده و تمام كننده سخن خدا با مردم است. از اين رو، حاوى كتب آسمانى پيشين، به اضافه علوم و معارف فراوان ديگر است:
«وَ نَزَّلْنَا عَلَيْكَ الْكِتَـبَ تِبْيَـنًا لِّكُلِّ شَىْ ءٍ وَ هُدًى وَ رَحْمَةً وَ بُشْرَى لِلْمُسْلِمِينَ» . نتيجه اين كه محتواى قرآن، چنان غنى و گسترده است كه انسان تا ابد به راه نماى ديگرى براى سعادت خود، جز قرآن، نياز ندارد. از ائمّه، درباره محتواى قرآن، رواياتى رسيده است. از جمله، امام صادق عليه السلام فرموده است:
انّ القرآن نزل أربعة أرباع: رُبع حلال، و رُبع حرام، و رُبع سنن و أحكام، و رُبع خبر ماكان قبلكم و نبأ مايكون بعدكم و فصل ما بينكم ؛ قرآن، در چهار بخش نازل شده: يكْ چهارم [درباره] حلال است و يكْ چهارم، [درباره] حرام است و يكْ چهارم، [درباره ]سنّت ها و احكام است و يكْ چهارم، اخبار گذشتگان و آيندگانِ از شماست و آنچه راجع به رفعِ اختلاف ميان شماست.