الف. مقصود و مراد متكلّم

ابو جارود مى گويد كه امام باقر عليه السلام درباره آيه شريف «فَفِرُّواْ إِلَى اللَّهِ إِنِّى لَكُم مِّنْهُ نَذِيرٌ مُّبِينٌ ؛ پس به سوى خدا بگريزيد، كه من از سوى او براى شما بيم دهنده اى آشكارم» ، فرمود:
حجّوا اللّه إلى اللّه ؛ [يعنى] قصد [و آهنگ] خداى عز و جل را بنماييد .

ب. مفهوم و مدلول كلام

ابن هلال مى گويد كه از امام رضا عليه السلام درباره اين سخن خداوند : «اللَّهُ نُورُ السَّمَـوَ تِ وَالْأَرْضِ ؛ خداوند ، نور آسمان ها و زمين است» پرسيدم . فرمود :
هاد لأهل السّماء و هاد لأهل الأرض؛ [يعنى] خداوند ، هدايتگرِ اهل آسمان ها و هدايتگر اهل زمين است.

ج. مصاديق الفاظ

سماعة بن مهران مى گويد كه اين سخن خداوند عز و جل را كه «فَاصْبِرْ كَمَا صَبَرَ أُوْلُواْ الْعَزْمِ مِنَ الرُّسُلِ ؛ چنان كه پيامبران اولوالعزم ، شكيبايى كردند ، تو هم شكيبايى كن» ، خدمت امام صادق عليه السلام قرائت كردم . فرمود:
[پيغمبران اولوالعزم]، نوح و ابراهيم و موسى و عيسى و محمّد صلى الله عليه و آله هستند .