حاضر ، با عنايت به بحث هاى اين جلسه ها در يك مقدّمه مفصّل و پنج فصل ، تدوين يافت . در مقدّمه ، در باره نقش جوامع متأخّر به عنوان نسخه اى از مصادر حديثى كهن سخن گفته ، با يادآورى پاره اى از تصرّفات مؤلّفان متأخّر در اطلاعات مصادر پيشين و تكيه بر شيوه هاى كوتاه سازى نقل هاى مشابه ، و نيز روش اخذ و اقتباس با واسطه بدون اشاره به مصدر ميانى ، نكاتى را يادآور مى شويم كه مصحّحان در تصحيح خود براى استفاده از مصدر متأخّر به عنوان نسخه اى از مصادر كهن بايد بدان توجّه ويژه داشته باشند .
عناوين فصول پنج گانه رساله چنين است :
فصل اوّل : تعريف اسناد ويژه .
فصل دوم : ويژگى هاى عمومى وسائل الشيعة در نقل احاديث .
فصل سوم : نگاهى به اسناد ويژه اى كه در وسائل الشيعة پديدار شده اند .
فصل چهارم : بحث هاى كلى در باره شيوه برخورد وسائل الشيعة با اسناد ويژه كتب حديثى .
فصل پنجم : بحث هاى اختصاصى در باره اسناد ويژه كافى در وسائل الشيعة .

مقدّمه

كتاب وسائل الشيعة ، يكى از جوامع حديثى متأخّر است كه در آن ، احاديث فقهىِ كتاب هاى قدما با نظم و ترتيبى نيكو بر مبناى كتاب هاى فقهى (بخصوص شرائع محقّق حلّى) فراهم آمده است .
اين گونه جوامع ، كاركردهاى چندى دارند ، از جمله مى توان از آنها به عنوان