لذا هماره پس از سندى شبيه سند بالا ، عبارتى همچون اين عبارت يا «يعنى المرادى» ، يا «يعنى ليث المرادى» مى افزايد؛ ۱ ولى سيّد مهدى خوانسارى ، مؤلّف محقّق رساله ابى بصير ، در اين رساله به اثبات رسانيده كه مراد از ابو بصير در روايات ابن مسكان نيز يحيى اسدى است . ۲ اين حديث امام عليه السلام با كنيه ابو محمّد ، ابو بصير را مخاطب قرار داده است كه ما در مقاله «على هامش رساله ابى بصير» اثبات كرده ايم كه اين كنيه ، مربوط به يحيى اسدى است .
مثال دوم :
وعنه ۳ عن ابى جعفر ، يعنى احمد بن محمّد عيسى ـ عن ابيه عن حفص بن غياث . ... ۴
ما در جاى خود به اثبات رسانده ايم كه ابو جعفر در روايات محمّد بن احمد بن يحيى ، منصرف به احمد بن محمّد بن خالد برقى است .
با عنايت به آنچه گفته شد ، در اسناد وسائل الشيعة ، سند را بايد بدون توضيحات مؤلّف در نظر گرفت و به اين توضيحات ، تنها در حدّ اجتهاد و استنباط يك عالم نگريست ، نه بيشتر . در مباحث تاريخى هم بر اين نكته تأكيد شده كه بايد بين گزارش مورّخ و برداشت هاى وى تفكيك قائل شد .
و . افزودن توضيحات مختصر متنى پس از نقل روايت با عبارت «اقول»
اين ويژگى ، به متن احاديث مرتبط است ، لذا از توضيح بيشتر آن ، خوددارى
1.همان ، ج ۴ ، ص ۲۹۵ ، ح ۵۱۹۴ و ج ۵ ، ص ۱۳۴ ، ح ۶۱۳۶ و ص ۲۸۴ ، ح ۶۵۵۹ و ج ۶ ، ص ۳۱۶ ، ح ۸۰۶۷ و ص ۳۶۶ ، ذيل ح ۸۱۹۶ و ج ۸ ، ص ۳۶۷ ، ح ۱۰۹۲۲ و ج ۹ ، ص ۲۱۰ ، ح ۱۱۸۵۸ و موارد بسيار ديگر .
2.رساله ابى بصير ، معروف به «عديمة النظير» ، چاپ شده در ميراث حديث شيعه ، دفتر سيزدهم ، ص ۳۲۷ ـ ۳۴۱ . نيز ر.ك : ص ۴۴۰ .
3.ضمير عنه ، به محمّد بن احمد بن يحيى ، باز مى گردد .
4.وسائل الشيعة ، ج ۱ ، ص ۲۴۱ ، ح ۶۲۴ .
