لابه لاى اسناد تهذيب الأحكام و استبصار آمده است ، و طريق مذكور در اين حديث ، تشريفاتى بوده و در اعتبار حديثْ نقشى ندارد .
ما با اين مبناى صاحب وسائل در ارتباط با طرق به كتاب ها موافقيم و تطبيق آن را نيز در اين مثال ، درست مى دانيم ؛ ولى به هرحال در هر دو مرحله قاعده كلى و تطبيق قاعده ، اختلاف نظر وجود دارد ، لذا نمى توان به اسناد وسائل الشيعة ، بدون مراجعه به تهذيب الأحكام و استبصار اعتماد ورزيد ، بويژه در جلد نخست تهذيب الأحكام و استبصار كه طرق به كتاب ها در آغاز بسيارى از اسناد ديده مى شود و در وسائل الشيعة ، اين طرق ، به «باسناده» تبديل شده است .
در فصل آينده ، بار ديگر در اين زمينه سخن خواهيم گفت .
در پايان اين فصل ، اشاره به اين نكته ، مفيد است كه با توجّه به ساختار وسائل الشيعة ، گاه سند مصدرى كه داراى ضمير نيست در آن به شكل سند ضميردار نقل مى شود يا سندى كه اشاره ندارد ، در وسائل الشيعة ، اشاره دار مى گردد .
مثال اوّل :
عدّة من اصحابنا عن احمد بن محمّد بن خالد عن على بن اسباط . ... ۱
اين سند در وسائل الشيعة ، در دنبال نقل حديث ديگرى از كافى به اين شكل نقل شده است :
1 . محمّد بن يعقوب عن عدّة من اصحابنا عن احمد بن محمّد عن ابن محبوب . ...
ورواه البرقى فى المحاسن عن ابن محبوب مثله .
2 . وعنهم عن احمد بن محمّد بن خالد عن على بن اسباط . ... ۲
مثال دوم :
1.كافى ، ج ۲ ، ص ۸۵ ، ح ۴ .
2.وسائل الشيعة ، ج ۱ ، ص ۴۹ ، ح ۹۳ و ۹۴ .
