مشارٌ اليه دارد . در جايى كه مشارٌ اليه ، واضح باشد ، شكل نخست و در جايى كه مشارٌ اليه با دقّت به دست مى آيد ، شكل دوم و در مشارٌ اليه بحث دار ، شكل سوم به كار گرفته مى شود .
شكل چهارمى از برخورد با اسناد اشاره دار در وسائل الشيعة ديده مى شود كه پس از نقل سه مثال از آن ، به بررسى علّت آن مى پردازيم :
مثال اوّل :
ما اخبرنى به الشيخ ـ ايّده اللّه ـ بالاسناد المتقدّم عن على بن الحسن . ... ۱
سند در وسائل الشيعة :
محمّد بن الحسن باسناده عن على بن الحسن بن فضال . ... ۲
مثال دوم :
واخبرنى الشيخ ـ ايّده اللّه ـ بهذا الاسناد عن احمد بن محمّد . ... ۳
سند وسائل الشيعة :
وباسناده عن احمد بن محمّد . ... ۴
مثال سوم :
ـ وبهذا الاسناد عن ايوب بن الحرّ . ۵
سند وسائل الشيعة :
وباسناده عن ايوب بن الحرّ . ۶
1.تهذيب الأحكام ، ج ۱ ، ص ۱۵۴ ، ح ۴۳۶ .
2.همان ، ج ۲ ، ص ۳۲۲ ، ح ۲۲۵۲ .
3.همان ، ج ۱ ، ص ۳۴۲ ، ح ۱۰۰۲ .
4.وسائل الشيعة ، ج ۲ ، ص ۵۲۳ ، ذيل ح ۲۸۰۶ .
5.تهذيب الأحكام ، ج ۱ ، ص ۳۵۰ ، ح ۱۰۳۲ .
6.وسائل الشيعة ، ج ۱ ، ص ۲۶۷ ، ح ۶۹۸ .
