امام (نُه روایت)، تفویض دین به پیامبر و امام (دو روایت)، منابع غیر موروثی علم امام (وحی غیر شریعت) (سه روایت) و سایر مرویات کلامی یحیی بن ابی‌عمران - که هفت روایت است - به موضوع‌های: ائمه عالم و شیعیان آنان متعلم‌اند (یک روایت)، ائمه به همه علوم ملائکه و رسل آگاه‌اند (یک روایت)، برخی تنها با دیدن معجزه ایمان می‌آورند (یک روایت)، وجوب تمسک به ثقلین (یک روایت)، مشخص بودن امامان از پیش بر اساس عهدی از جانب پیامبر (یک روایت)، هیچ‌گاه زمین از امام خالی نخواهد ماند (یک روایت) و فضیلت امیرالمؤمنین علیه السلام (یک روایت) مربوط است:
بنا بر این، با توجه به توضیح‌های بیان شده در باره نمونه‌هایی چون: «محمد بن عیسی بن عبید الیقطینی» و «یحیی بن ابی‌عمران الهمدانی»، می‌توان گفت که «شاخص بودن برخی از راویان در طرفداری از نحله کلامی خاص منتسب به یونس عبدالرحمان»، دلیل اصلی این مسئله بوده است که شیخ طوسی در کتاب رجال خود از آنان با عنوان «یونسی» تعبیر کند.
به همین دلیل و با این استدلال، در باره ابراهیم بن هاشم قمی - که شیخ طوسی در کتاب رجال خود از او با تعبیر «تلمیذ یونس بن عبدالرحمان» یاد کرده است۱ - گر چه برخی از
